Śpiewnik kościelny/Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi |
| Pochodzenie | Śpiewnik kościelny |
| Redaktor | Michał Marcin Mioduszewski |
| Data wyd. | 1838 |
| Druk | Stanisław Gieszkowski |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział Pieśni na Boże Narodzenie |
| Indeks stron | |
![\relative g { \clef tenor \key d \minor
\time 3/4
\repeat volta 2 {
\stemDown c4 a bes | c8 [d16 e] f4 d | c bes8 a\noBeam a4 | g r r
} \break
bes g8 bes\noBeam a bes\noBeam | c4 a8 c\noBeam bes a\noBeam | bes4 g8 bes\noBeam a bes\noBeam | \break
c4 a8 c\noBeam bes a\noBeam | c4 a bes | c8 [d16 e] f4 d | \break
c8 bes\noBeam a4 g | \stemUp f r r \bar "|."
}
\addlyrics { \small {
}
Pan z nieba i \skip 1 z ło -- na Oj -- ca przy -- cho -- dzi,
Ła -- ski przy -- no -- si, kto o nie pro -- si,
Od -- pusz -- cza grze -- chy, da -- je po -- cie -- chy:
O Pa -- nie nasz \skip 1 \skip 1 świę -- ty, Cud nie -- po -- ję -- ty.
}
\addlyrics { \small {
Oto się \skip 1 z \skip 1 Ma -- ry -- i dziś Je -- zus ro -- dzi;
}
}](http://upload.wikimedia.org/score/g/n/gn3fnulwaq6obuletai5jocg9u4jcf2/gn3fnulw.png)
Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi,
Oto się z Maryi dziś Jezus rodzi;
Łaski przynosi, kto o nie prosi,
Odpuszcza grzechy, daje pociechy:
O Panie nasz święty, Cud niepojęty.
Przystąpmy do Tronu z swemi prośbami,
Którego oczęta zpłynęły łzami;
Niech łaska Boże, twoja wspomoże;
Zlituj się Panie, oddal karanie
Od nas grzesznych ludzi, gdy trąba zbudzi.
Pamiętaj na dobroć, co się to stało,
Żeś przyjął z Maryi nikczemne ciało;
Panna nosiła, Panna powiła,
Grzały pieluszki, czcili pastuszki,
Monarchy witali, gdy cię poznali.
A siano i żłobek, i bydląt dwoje,
Bawiły pieszczone ciałeczko twoje;
Powieczki łzami, jakby perłami,
Przy piersiach snęły, gdy zatonęły,
Sam robaczek w głodzie, a świat w wygodzie.
O! Panie tyś z Ojca, tyś światło z Boga,
Ubogiś i twoja Matka uboga:
Te czynią kroki, Boskie wyroki,
Aby stworzony człowiek, korony
Dostąpił przez ciebie i mieszkał w niebie.
Wejrzej o nadziejo! dawco zbawienia,
Na nędznych ubogich, któremu pienia
Oddają zorze. ziemia i morze,
Co tylko czuje, kołem się snuje,
Jan jeszcze w żywocie, znał cię w istocie.
Te same czynimy tobie i twemu
Ojcu i Duchowi w Bóstwie równemu,
Brzmiące okrzyki, przez swe języki,
Głębokie dzięki, święty na wieki,
Troisty, jedyny, odpuść nam winy.
