Śpiewnik kościelny/Pasterze bieżeli gdy głos usłyszeli

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Pasterze bieżeli gdy głos usłyszeli
Pochodzenie	Śpiewnik kościelny
Redaktor	Michał Marcin Mioduszewski
Data wyd.	1838
Druk	Stanisław Gieszkowski
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały rozdział Pieśni na Boże Narodzenie I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[437]

PIEŚŃ XIX.

$\relative c { \clef tenor \key f \major \time 3/4 \autoBeamOff \repeat volta 2 { \stemUp f8 a \stemDown c \stemUp a f \stemDown d' | c8 c c \stemUp a f \stemDown d' | \break d8 d c4 bes | \stemUp a8 g f2 } \stemDown a4 a a | \break a8 c c bes bes a | a4 a a | \break a8 c c bes bes a | d8 d c4 bes | \stemUp a8 g f2 \bar "|." } \addlyrics { \small { Pa -- ste -- rze bie -- że -- li gdy głos u -- sły -- sze -- li, śpie -- wa -- nia A -- niel -- skie -- go, O -- sioł mu z_wo -- łem u -- słu -- gu -- ją, Klę -- ka -- ją, zna -- jąc a -- do -- ru -- ją, Stwo -- rzy -- cie -- la swo -- je -- go. } } \addlyrics { \small { Zna -- le -- źli w_żło -- be -- czku w_Be -- tle -- em mia -- ste -- czku, Je -- zu -- sa ma -- leń -- kie -- go: } }$

Pasterze bieżeli gdy głos usłyszeli,
śpiewania Anielskiego,
Znaleźli w żłobeczku w Betleem miasteczku,
Jezusa maleńkiego:
Osioł mu z wołem usługują,
Klękają, znając adorują,
Stworzyciela swojego.

[438]

Widząc to pasterze iż bydlęta szczerze
Nieme, ukłon oddają;
Padli na kolana, tak wielkiego Pana
Zaśpiewawszy witają:
Zawitaj Boże utajony,
Z Panienki czystej nardzony;
Na twarze upadają.

Gdy się pokłonili, do trzody spieszyli
Weseli pastuszkowie;
Bo gwiazdę ujrzeli, że dzień rozumieli,
Alić to trzej królowie
Od wschodu z darami jechali,
By pokłon Panu królów dali
Poddani Monarchowie.

Będąc blizko szopy, że poszyta w snopy,
Bardzo się zadziwili;
Idą na pokoje, widząc bydląt dwoje,
Myślą że pobłądzili:
Majestat gdzie jest upatrują,
Żłobek im z Panną pokazują,
Dopiero się cieszyli.

Z najgłębszym ukłonem, przed takowym tronem,
Na oblicze padali;
Z serdecznej ofiary swe trojakie dary,
Jezusowi oddali:
Te mile zbawiciel przyjmuje,
Lecz bardziej serca ich szacuje,
Że go Bogiem uznali.

Wszechmogący Boże! któż wymówić może,
Co czynisz dla stworzenia;
Kiedy swoje Bóstwo zsyłasz na ubóstwo,
I na srogie męczenia:

Niechże ci w Trójcy jedynemu,
Cześć, chwała, Bogu przedwiecznemu
Będzie, bez zakończenia.

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).