Album pisarzy polskich/Maciej Kazimierz Sarbiewski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Maciej Kazimierz Sarbiewski |
| Pochodzenie | Album pisarzy polskich |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1898 |
| Druk | W. Dunin |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Ilustrator | Henryk Piątkowski |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały album |
| Indeks stron | |
Urodził się w Sarbiewie, na Mazowszu, w r. 1595. Nauki początkowe pobierał w szkołach Jezuickich w Pułtusku, skąd przeszedł do Akademii Wileńskiej, wstąpiwszy przedtem do zakonu Jezuitów. Następnie był nauczycielem retoryki w Wilnie i poetyki w Krożach, na Żmudzi. W r. 1622 wysłany został przez zakon do Rzymu, gdzie z zapałem studyował nauki humanistyczne i teologię. Po czteroletnim we Włoszech pobycie, za poezye swoje uwieńczony przez papieża Urbana VIII, wrócił do kraju rodzinnego. Wkrótce powołany na profesora Akademii Wileńskiej, wykładał w niej wymowę i filozofię, a potem teologię. W r. 1632 wezwany na dwór Władysława IV, został kaznodzieją królewskim. Napisał i wydał: Lyricorum libri IV, Epodon liber I, alterque Epigrammatum i Silviludia (Zabawy leśne). Z kazań jedno tylko ogłoszono drukiem. Umarł w Warszawie r. 1640.
