Bóg się rodzi, moc truchleje (1943)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Bóg się rodzi, moc truchleje
Pochodzenie	Kantyczki czyli Zbiór najpiękniejszych kolęd i pastorałek
Wydawca	Józef Cebulski Wydawnictwo Książek do Nabożeństwa i Skład Dewocjonalij
Data wyd.	1943
Druk	Drukarnia „Ars-Sacra“
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[21]

10.

 Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony! Ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice Nieskończony! Wzgardzony okryty chwałą, śmiertelny Król nad wiekami, a Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami!
 Cóż masz, niebo, nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście twoje, wszedł między lud ukochany dzieląc z nim trudy i znoje. Niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami, a Słowo Ciałem itd.
 W nędznej szopie urodzony, żłób Mu za kolebkę dano. Cóż jest, czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano. Ubodzy! Was to spotkało, witać Go przed bogaczami. A Słowo Ciałem się stało itd.
 Potem i króle widziani, cisną się między prostotą, niosąc dary [22]Panu w dani: mirę, kadzidło i złoto. Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami! A Słowo Ciałem się stało itd.
 Podnieś rękę, Boże Dziecię, błogosław krainę miłą, w dobrych radach, w dobrym bycie, wspieraj jej siłę swą siłą, dom nasz i majętność całą, i Twoje wioski z miastami. A Słowo Ciałem się stało itd.

Zobacz też

• Bóg się rodzi

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).