Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye/Pieśń VI. O Strusie, który zabit na Rastawicy od Tatarów. Roku Pańskiego

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Mikołaj Sęp Szarzyński
Tytuł	Pieśń VI
Podtytuł	O Strusie, który zabit na Rastawicy od Tatarów. Roku Pańskiego
Pochodzenie	Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1903
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego pod zarządem J. Filipowskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[31]

XIX.

PIEŚŃ VI.

O STRUSIE,

który zabit na Rastawicy od Tatarów. Roku Pańskiego^[1].

Izaż^[2] wódz tebański, iż umarł, zgromiwszy
Waleczne Spartany, zda się być szczęśliwszy,
Niż on Aemilius, co przy wojsku zbitym
U Kan żywot zawarł ześciem^[3] znamienitym?
Bądź^[4] tamten szczęśliwszy, poważniejsza żywie
Sława tego, który z samym nielękliwie
Potkał się nieszczęściem i stałą krwawemu
Pokazał zwycięzcy twarz, kiedy rączemu
Bachmatowi drudzy, nie zbroi, ufają,
A prze bojaźń próżną sławy odbiegają.
Także Rastawica, potok nieszczęśliwy^[5],
Pierwej wód pozbędzie, niżli twe, poczciwy
I nietrwożny Strusie, żywota skończenie
U rycerskich ludzi przyjdzie w zapomnienie:
Wolał od strzał zginąć pohańca zdradnego,

[32]

Niż tył swój pokazać sprośnie oczom jego.
A gdy mu ktoś radził głupie sprzyjaźliwy^[6],
Aby, jako drudzy, zbiegł z chwile złośliwej,
Rzekł: „Ty folguj czasom, chceszli, a ja mojej
„Sławie będę godził; nietylko we zbrojej,
„Jest śmierć i na łożu; i tak pierzchliwego
„Śmierci grzbiet jest odkryt, jak piersi śmiałego.
„Nie wydam swych przodków: za Rzeczpospolitą
„Upadnę ofiarą, da Bóg, znamienitą”.
Tylkoż rzekł, wnet, jako pierzchać nieuczony
Lew, od mnogiej zgrajej będąc oskoczony
I od tysiąc łowców z gotowemi łuki,
Bliższe zagubiwszy, drugie straszy huki;
Wszytcy, wszytcy serca natrzeć nań nie mają,
Tylko mu z daleka rany podawają;
On zemdlon ostatniej już pomsty pożąda
I, w kimby ząb martwy zostawić, pogląda:
Tak sie Strus spracował w ostatniej potrzebie
I, sławie i cnocie czyniąc dosyć z siebie,
Padł krwawy, gęstemi przywalon strzałami.
Godny Syn ojczyzny mężnymi sprawami!

1. W pierwodruku brak daty. — Tęż pieśń w tekście, zeszpeconym błędami, podaje Paprocki w „Herbach”.
2.  izaż = azaż (opracowane na podstawie Słowniczka).
3.  zeście — oczywiście mowa o zejściu ze świata (opracowane na podstawie Słowniczka).
4.  bądź — choćby nawet (opracowane na podstawie Słowniczka).
5.  nieszczęśliwy — przynoszący nieszczęście, nieszczęsnej pamięci (opracowane na podstawie Słowniczka).
6.  sprzyjaźliwy — życzliwy (opracowane na podstawie Słowniczka).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Sęp Szarzyński.