Niewiara (Napierski)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Niewiara |
| Pochodzenie | Chmura na czole |
| Wydawca | Biblioteka „Ateneum“ |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | B-cia Drapczyńscy |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
NIEWIARA
Jeśli szczęście[1] jest uścisk, nagły skurcz miłosny,
to znam je nadto dobrze: ów gest przyzwolenia,
by drzewa obojętnie w noc bezsenną rosły,
a żądzy tej nie było nigdzie nasycenia;
lecz jeżeli to słowo spokój serca znaczy
i prawo nad planetą, które nas przerasta?
— jak w czeluść potępiony powracam w mrok miasta
i wiem, że tej niewiary nikt mi nie wybaczy.
