Oda IX. Do Cezara Pauzylipa — przeciwności mężnie znosić należy

ODA IX.
Do Cezara Pauzylipa — przeciwności mężnie znosić
należy.

Si quae flent mala, lugubres
Auferrent oculi...


 
Kiedy płaczem, czyż, dla Boga,
Łza gorycz umniejsza?

Czyż nad tyrski klejnot droga,
Nad złoto jaśniejsza?

Jak od rosy trawa rośnie,
Od łez rośnie smutek;
Snadź, gdy lejem łzy żałośnie,
Ciosy wzięły skutek.

Gdy los ujrzy łzawe oko,
Ma nas w poniewierce:
Będzie wesół, że głęboko
Zadrasnął nam serce.

Nie płacz, nie płacz, choć jad szczypie,
Choć cię serce boli;
Bo łzy twoje, Pauzylipie,
Pociecha złej doli.

Biadaż służyć gwoli żartu,
Krzepić wroga ramię!
Niech na sercu, pełnem hartu,
Twardy miecz się złamie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Maciej Kazimierz Sarbiewski i tłumacza: Ludwik Kondratowicz.