Oda XVI. Do Sławy, aby głosiła czyny Władysława, królewicza polskiego i szwedzkiego
| ←Oda XV. Do Najświętszej Maryi Panny. Gdy głodem, wojną i niepogodami Nieba Polska była trapiona | Oda XVI. Do Sławy, aby głosiła czyny Władysława, królewicza polskiego i szwedzkiego Poezye ks. Macieja Kazimierza Sarbiewskiego Księga druga Maciej Kazimierz Sarbiewski |
Oda I. Do Egnata Nolliusza→ | |
| Przekład: Ludwik Kondratowicz. |
Do Sławy, aby głosiła czyny Władysława, królewi-
cza polskiego i szwedzkiego.
Powstań, wielka zwiastowniczko dziejów świata!
Niechaj wicher łono chmury rozkołata,
I na skrzydłach Akwilonów wznieś się z burzą.
Z gwiazd północnych świetny rydwan niech cię niesie,
Nad chmurami w podobłocznych sfer zakresie,
Graj na trąbie, wiatry wschodnie niech ci wtórzą!
Oklask tobie, królewiczu! chlubo nasza!
Twoją sławę niechaj wdzięczny lud ogłasza!
W skocznym tańcu, w hucznym śpiewie niech cię sławi!
Szparkim wirem na cześć twoją, zacny książę,
Siedem wzgórków nadtybrowych niech okrążę!
Niech bluszczowy tan Bachusów cię zabawi!
Śpiewaj, sławo! bo to imię poznać musi
Czy Medyjczyk, czy mieszkaniec zimnej Rusi,
Afrykanin i cylicki Azyata.
Niech to imię, niepożytej sławy godne,
Złotym piaskiem skreślą rzeki złotorodne,
Tag i Hermus niech rozgłoszą je u świata!
