Pieśń rycerska z r. 1809
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Pieśń rycerska z r. 1809 |
Pochodzenie | Pieśni narodowe |
Wydawca | Leon Idzikowski |
Data wyd. | 1916 |
Druk | Drukarnia Polska w Kijowie |
Miejsce wyd. | Lwów |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały zbiór |
Indeks stron |
Już minęły smutne doby,
Skruszyły się pęta,
Otworzyła Niemcom groby
Waleczność zacięta.
Już, już Polacy
Zamiar trudów i pracy
Wawrzyn orły kryje,
Niechaj Polska żyje!
Wszak rycerskie tylko cnoty
Szczęściu przewodniczą,
Dziś zwycięzkie nasze Roty
Z ojców je dziedziczą.
Już, już Polacy i t. d.
Wieleż to łez zwyciężamy
Pod sojusznym znakiem,
Wieleż krajów krwią skrapiamy
By się zwać Polakiem.
Już, już Polacy i t. d.
To imię to święte hasło,
Gdzież nas nie powiodło;
Nigdzie w sercu nie wygasło
To zwycięztwa godło.
Już, już Polacy i t. d.
Cóż dopiero na tej ziemi
Wobec tej Rodzinie,
Dla niej tylko już żyjemy
Tak rad każdy zginie.
Już, już Polacy i t. d.
Idźmy tylko drogą sławy,
Wszak Bóg jest potężny;
Nie opuści dobrej sprawy,
Ten Polak, kto mężny.
Już, już Polacy i t. d.