Psalm 6. pokutny

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Franciszek Karpiński
Tytuł	Psalm 6. pokutny
Pochodzenie	Pieśni nabożne
Data wyd.	1792
Druk	W drukarni J.K.Mći: XX. Bazylianów
Miejsce wyd.	Supraśl
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

Uwaga! Tekst niniejszy w języku polskim został opublikowany w 1792.
Stosowane słownictwo i ortografia pochodzą z tej epoki, prosimy nie nanosić poprawek niezgodnych ze źródłem!

›››

[69]

PSALM 6.^[1]

Pokutny.

Panie! nie w twardey twey ſprawiedliwości,
Karz mię i ſtrofuy z moich nieprawości,
Ale ſię raczey zlituy nad ſtrapionym,
Y ulżyi bolu kościom udręczonym.

W moim zmartwieniu chodzę ledwie żywy,
Kiedyż mię zleczyſz Oycze litościwy?

Obròć ſię, wyrwiy duſzę mą z ciężkości,
Nie dla mych zaſług, lecz dla twey litości.

Bo ktòż po śmierci? kto Cię wſpomni w grobie?
Ja w zborze żywych ogłoſzę o Tobie.

Jużem wzdychaiąc zmordował ſię Boże;
Przez noc napawam łzami moie łoże.

Płaczem codziennym oczom moim ſzkodzę,
Y zſtarzałem ſię w uſtawiczney trwodzę.

Nie ſtòycie przy mnie co mi zlazła życzycie;

Wy ſię w zamyſłach waſzych pomylicie:

Bo iakem płakał, Pan mòy to obaczył,
Y złaſki ſwoiey wyſłuchać mię raczył.

Niech ſię zawſtydzą moi nieżyczliwi,
Niech ſię poznaią iak byli fałſzywi.