Podzwonne (Petőfi)
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Podzwonne |
Pochodzenie | Wybór poezyj |
Wydawca | Wydawnictwo Dzieł Tanich A. Wiślickiego |
Data wyd. | 1880 |
Druk | Drukarnia Przeglądu Tygodniowego |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Władysław Sabowski |
Tytuł orygin. | Jaj, be bús ez a harangszó! |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór |
Indeks stron |
PODZWONNE.
Dzwony śpiewają żałośnie...
Dla kogo?... dla mojej róży,
Którą zmiótł mi podmuch burzy
W piętnastej zaledwie wiośnie.
Jej trumna stoi w świątyni
Żałobnie przyozdobionej,
Gdzie wkrótce ja, narzeczony,
Zamierzałem stanąć przy niej.
Aniele stróżu jej duszy,
Święty mieszkańcze niebiosów,
Zabierz mi pamięć mych losów,
Pociesz mnie w strasznej katuszy!
Lecz gdzieś ty?... Piorun tej burzy,
Co ją roztrzaskał, zapewne
I ciebie stopił w łzy rzewne,
Kiedyś dał zwiędnąć mej róży!...
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Sándor Petőfi i tłumacza: Władysław Sabowski.