Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/XXXIII

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michelangelo Buonarroti
Tytuł	Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł	Sonety
Wydawca	Redakcya „Niewiasty“
Data wyd.	1861
Druk	K. Prochaska
Miejsce wyd.	Kraków – Cieszyn
Tłumacz	Lucjan Siemieński
Tytuł orygin.	Rime
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Włoski oryginał

XXXIII.

Mentre m’attrista e duol, parte m’è caro
Ciasum pensier ch’a memoria mi riede
Del tempo andato, e che ragion mi fiede
De’di perduti, onde non è riparo

Caro m’è sol perch’anzi morte imparo
Quant’ogni uman diletto ha corta fede;
Tristo m’è, ch’a trovar grazia e mercede
Negli ultimi anni a molte colpe è raro;

Chè bench’alle promesse tue s’attenda,
Sperar forse, Signore, è troppo ardire,
Ch’ogni soperchio indugio amor perdoni;

Ma pur nel sangue tuo par si comprenda,
S’egual per noi non ebbe il tuo martire,
Ch’oltre a misura sian tuoi cari doni.

Polski przekład

XXXIII.

Częścią mię cieszy, lubo w gruncie smuci
Ta myśl, co zbiegłe dni mi przypomina.
Któżbo i niewie, że każda godzina
Raz utracona, już nigdy niewróci?

Cieszy dla tego, bo nim śmierć zabierze,
Nazywa rozkosz świata: mdłą, obłudną;
Smuci, bo łaska pańska, mówiąc szczerze,
Na twardą w grzechu starość spływa trudno.

Choć w twoją miłość tak ufamy Panie!
Czyż nie zuchwalstwem opuszczać się na to,
Że najleniwszy nie odejdzie z stratą?

Lecz w krew Twą patrząc mam to przekonanie,
Że jak na krzyżu ból Twój był niezmierny,
Tak i niezmiernie będziesz miłosierny!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.