Sonet (Choć wojny nie chcę...)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Sonet
Pochodzenie Literatura włoska
Wielka literatura powszechna T. 2
Wydawca Trzaska, Evert i Michalski
Data wyd. 1933
Druk Jan Świętoński i S-ka
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Edward Porębowicz
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
SONET
«Pace non trovo»

Choć wojny nie chcę, pokój we mnie kona,
Strach mi a pragnę, marznę a war żre mię,
Wzlatam ku niebu, opadam na ziemię
I bez uścisku świat biorę w ramiona.

Ktoś mi folguje, a strzeże mych kroków,
Swoim mię zowiąc — niema o mnie pieczy:
Ani mię rani miłość, ani leczy,
Nie chce mej śmierci, a nie puszcza z oków.

Widzę bez oczu, bez języka krzyczę;
I pragnę zginąć, i wołam w potrzebie,
Miłuję kogoś, siebie nienawidzę:

Boleść — mój pokarm, płacz za napój liczę,
Życiem i śmiercią zarówno się brzydzę,
— Wszystko to, pani, przenoszę dla ciebie.

Sonet powyższy jest zbudowany na stylistycznej figurze sprzeczności (kontrast), która przejdzie do baroku i przetrwa aż do naszej przedziwnej kolędy: Bóg się rodzi, moc truchleje...



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Edward Porębowicz.