Strona:Gomulickiego Wiktora wiersze. Zbiór nowy.djvu/77: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Nieskorygowana: korekta bwd |
|||
Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
Linia 14: | Linia 14: | ||
Gdy koźlę skacze, dziecku chodzić już wypada. |
Gdy koźlę skacze, dziecku chodzić już wypada. |
||
Dziadek mówi: |
Dziadek mówi: |
||
:: |
::„Maszeruj, chłopcze; trudna rada!“ |
||
Lecz dzieci mają pełno trwożliwych omamień: |
Lecz dzieci mają pełno trwożliwych omamień: |
||
Krzesło dla nich Charybdą, Scyllą lada kamień, |
Krzesło dla nich Charybdą, Scyllą lada kamień, |
||
Kolanka się zginają, w stopach słaba władza |
Kolanka się zginają, w stopach słaba władza — |
||
Wesołości ich przecie nic to nie przeszkadza. |
Wesołości ich przecie nic to nie przeszkadza. |
||
Gałąź drży, a kwiatami pyszni się o wiośnie. |
Gałąź drży, a kwiatami pyszni się o wiośnie. |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
::[dziatwę!) |
::[dziatwę!) |
||
Dziadek go nie zostawia samego na chwilę. |
Dziadek go nie zostawia samego na chwilę. |
||
„Trzymaj się ostroi — woła. — Stój o własnej sile.“ |
|||
Chłopiec kroczy odważnie, jest zuchem nielada |
Chłopiec kroczy odważnie, jest zuchem nielada, |
||
Drwi z przeszkód; wtem się nagle potyka |
Drwi z przeszkód; wtem się nagle potyka — i pada, |
||
A starzec mu podściołkę czyni z własnych dłoni, |
A starzec mu podściołkę czyni z własnych dłoni, |
||
I sam słaby, słabszego od upadku broni. |
I sam słaby, słabszego od upadku broni. |
||
Trwoga kończy się śmiechu głośnego wybuchem.< |
Trwoga kończy się śmiechu głośnego wybuchem.</poem> |