Strona:Gomulickiego Wiktora wiersze. Zbiór nowy.djvu/76: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Nieskorygowana: korekta bwd |
|||
Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
Linia 1: | Linia 1: | ||
⚫ | |||
<poem> |
|||
⚫ | |||
Szumiał sad; w sadzie kwiatów falowało morze. |
Szumiał sad; w sadzie kwiatów falowało morze. |
||
Od tego raju woni i barw dusza chłopca |
Od tego raju woni i barw dusza chłopca |
||
Linia 13: | Linia 12: | ||
Wszystkie głosy dźwięczały wesoło a strojnie; |
Wszystkie głosy dźwięczały wesoło a strojnie; |
||
Wśród ziół i kwiecia zdroje gwarzyły spokojnie, |
Wśród ziół i kwiecia zdroje gwarzyły spokojnie, |
||
A cały ten hymn życia brzmiał |
A cały ten hymn życia brzmiał tem uroczyściej, |
||
Że wtórzył mu, jak organ, poważny szum liści. |
Że wtórzył mu, jak organ, poważny szum liści. |
||
Wielką pieśń, którą niebo śpiewa w dniach wesela, |
Wielką pieśń, którą niebo śpiewa w dniach wesela, |
||
Linia 21: | Linia 20: | ||
Pieszcząc dziecię, co miało wdzięk prawie anioła. |
Pieszcząc dziecię, co miało wdzięk prawie anioła. |
||
Dusza chłopca w tym raju stała się wesoła, |
Dusza chłopca w tym raju stała się wesoła, |
||
Czując, że oczy starca miłośnie jej |
Czując, że oczy starca miłośnie jej strzegą — |
||
I zanadto, niestety, przywykła do niego! |
I zanadto, niestety, przywykła do niego! |
||
Ogród, to rzecz praeśliczna. Jeśli w to ukrycie |
Ogród, to rzecz praeśliczna. Jeśli w to ukrycie |
||
Schowacie dziecię, potem starca |
Schowacie dziecię, potem starca — uczynicie |
||
Tak właśnie, jak Bóg czyni. Wiążąc w splot uroczy |
Tak właśnie, jak Bóg czyni. Wiążąc w splot uroczy |
||
To, czego łaknie serce, z tem, co bawi oczy, |
To, czego łaknie serce, z tem, co bawi oczy, |
||
Poeta ten (w naturze tkwi sztuki zagadka) |
Poeta ten (w naturze tkwi sztuki zagadka) |
||
Różom daje niemowlę, niemowlęciu dziadka. |
Różom daje niemowlę, niemowlęciu dziadka. |
||
Dziecię brata się z kwiatem: wiek ich równy godzi,< |
Dziecię brata się z kwiatem: wiek ich równy godzi,</poem> |