Strona:Juljusz Verne - Dwaj Frontignacy.djvu/205

mię nigdy nie opuścisz. Do widzenia!

Imbert.

(odchodząc kłania się) Panie — panowie!

Frontignac.

Bardzo mi było przyjemnie poznać cię kochany doktorze... niezapominaj o mnie. (odchodzi z nim odprowadzając go)

Scena 6.

Carbonnel — Marcandier.

Marcandier.

Czy zechcesz mi pan wytłumaczyć co ma znaczyć to całe zajście?

Carbonnel.

Nic łatwiejszego. Chcąc pozostawić swojemu synowcowi 200.000 fr. — Frontignac