Strona:Współczesni poeci polscy.djvu/097: Różnice pomiędzy wersjami

(Brak różnic)

Wersja z 16:31, 11 cze 2016

Ta strona została przepisana.

które w upojeniu uczuciowem wznosiła fantazya.
Zawodu takiego doznał i Asnyk. Przyuczony już do refleksyi, nie wybuchnął on odrazu namiętnym okrzykiem przekleństwa czy rozpaczy, jak to zrobiło wielu innych, lecz się zastanawiać zaczął nad położeniem wytworzonem przez zawód. Uczucie jego nie miało tej cechy bezpośredniości, jaką się odznaczają usposobienia namiętne i gwałtowne, lecz przechodziło przez filtr rozwagi i załamawszy się w pryzmacie fantazyi w barwy tęczowe, w tym dopiero kształcie wypowiadało się w słowach.
Przerwawszy studya uniwersyteckie, przejechał Niemcy i Szwajcaryę i zatrzymał się na dłuższy pobyt we Włoszech południowych, gdzie jesień roku 1864 i zimę następnego przepędził, bawiąc głównie w Neapolu i stamtąd robiąc bliższe i dalsze wycieczki. Tu właśnie powstały najpierwsze znane nam jego poezye, w których się odbił stan jego duszy. Prawdopodobnie miał tutaj towarzystwo, gdyż w pierwszym swym drukowanym wierszu: „Podróżni“ mówi o „rzeszach sennych i cierpiących“, z któremi razem ciągnął przez włoskie wille, by „trochę niebios zaczerpnąć i morza“, szukając w gajach oliwnych noclegu. W usposobieniu był smutnem i przygnębionem, czuł się rozbitkiem, grubą odzianym żałobą, który nie wie, gdzie mu zatrzymać się