Strona:Współczesni poeci polscy.djvu/113: Różnice pomiędzy wersjami

(Brak różnic)

Wersja z 15:54, 25 cze 2016

Ta strona została przepisana.

cząc na słowa anioła przeznaczeń, jakie wypowiedział w pierwszej części, stwierdza, że „ideał starców łamie się zepsuty“, a młodzież „kłamstwo zadaje przeszłości natchnieniom“. Wie on, że ażeby żyć dalej, „trzeba ukochać jaką nową marę i nowe tęcze na niebie rozpinać, wątpić i wierzyć i znów tracić wiarę“; ale do rozpoczęcia tej nowej pogoni za ideałem odstręcza go podłość ludzi, więc woli wrócić do „splamionego grobu, jak upiór, któremu serce trza odjąć i głowę, aby nie straszył“.
Pomiędzy napisaniem pierwszych dwu części „Snu grobów“ a trzeciej, upłynęło, jak już wiemy, półtora roku czasu, co oczywiście i na umysł poety nie mogło pozostać bez wpływu, gdyż zachodzące i w nim samym i w życiu ogólnem zmiany musiały oddziaływać. W tych latach ukończył Asnyk swoje studya uniwersyteckie, uczęszczając na wydział filozoficzny w Heidelbergu, gdzie się oddawał nauce ekonomii politycznej i dziejów. Stopień dra filozofii otrzymał tamże w roku bitwy pod Sadową, która tak ważną miała odegrać rolę w historyi nie tylko dwu walczących ze sobą państw, ale i Europy całej.
Dla Galicyi otworzył się naówczas nowy okres rozwoju. Przybywszy tutaj, Asnyk osiadł we Lwowie i wziął udział w czasopiśmiennictwie.