Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/60

 Tatarak, roślina Z rodziny obrazkowatych, rosnąca po stawach i moczarach, tatarskie ziele, ajer, kalmus (fig.).

 Tatarakowy, odnoszący ś. do tataraku, pochodzący z tataraku; zrobiony z tataraku a. z tatarakiem.

 Tatarczanka, słoma tatarki.

 Tatarczany, hreczany, gryczany.

 Tatarczuch, Tatarczak, chleb z tatarki, chleb hreczany, łazanek z mąki tatarczanej.

 Tatarczysko, pole, zasiane tatarką; rżysko po tatarce.

 Tatarczyzna — p. Tatarszczyzna.

 Tatarja, kraj, zamieszkały przez Tatarów.

 Tatarka, kobieta, należąca do narodu tatarskiego; roślina uprawna z rodziny rdestowatych; gryka, ziarno jej używa ś. jako kasza.

 Tatarować, bić, okładać nahajem, łoić komu skórę.

 Tatarski, dotyczący Tatara albo Tatarów; t. szlak = droga, którą szli Tatarzy z Azji, wpadając do Polski; t. bifsztyk = mięso surowe skrobane, zaprawione kawiorem, sardynkami, marynowanemi grzybami, sokiem cytryny, oliwą nicejską, solą i pieprzem, należycie zmieszane i ugniecione, smarowane na chleb a. bułkę; t. sos = ostry sos z żółtek, oliwy, octu i musztardy; t-ie ziele — p. Tatarak; po t-sku = jak Tatarzyn, dziko, po grubjańsku.

 Tatarszczyzna, wszystko, co dotyczy Tatarów, cechy ich charakteru, język, obyczaje i t. d.; najazd tatarski — p. Tatarja.

 Tatra, wysoka skała, góra skalista.

 Tatrzański, odnoszący się do Tatr, dotyczący Tatr, pochodzący stamtąd, mieszkający w Tatrach.

 Tatko — p. Tata.

 Tattersal, ang., zakład, przeznaczony na publiczną sprzedaż koni, powozów i t. d.; ujeżdżalnia.

 Tatulo, Tatunio, Tatuś — p. Tata.

 Tatuować, fr., ozdabiać ciało kolorowemi, wiecznie trwałemi deseniami, które wykłuwane są na skórze igłą i w miejsce nakłute wcierane odpowiednio przygotowane farby, wedle zwyczaju niektórych dzikich ludów (fig.).

 Tatuowanie, fr., rysunki wykłute na ciele.

 Tatusieć, Tatuśkować, postępować jak ojciec, naśladować ojca; stawać ś. podeszłym, otyłym, nabierać ciała z wiekiem.

 Tatuś, Tatuśko — p. Tata.

 Tau!, Tauf!, Tatuf!, wykrz., naśladujący szczekanie psów.

 Taumatologja, gr., nauka o cudach.

 Taumatomachja, gr., zaprzeczanie cudom.

 Taumatrop, gr., przyrząd optyczny: tarcza obrotowa tekturowa, wzdłuż jej średnicy przechodzi oś obrotu; podczas szybkiego obrotu rysunki i barwy na obu stronach tarczy wywołują jeden obraz w oku patrzącego.

 Taumaturg, gr., cudotwórca.

 Taumaturgja, gr., cudotwórstwo, sztuki czarodziejskie Hindusów.

 Tauromachja, gr., walka byków.

 Taurycki, krymski.

 Tauryk, Tauryczanin, Tatar krymski.

 Tauryna, gr., jeden z produktów trawienia w wątrobie, jako jeden ze składników żółci.

 Tautacyzm, gr., nieprzyjemny zbieg głosek, wyrazów lub wyrażeń jednakowo brzmiących.

 Tautochroniczny, gr., jednakowo trwający, izochroniczny.