Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/23: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Himiltruda (dyskusja | edycje) |
||
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Że bytu on węzłem z nicością. |
Że bytu on węzłem z nicością. |
||
Gdy sznur mierniczy w poprzek rozciągnięto |
Gdy sznur mierniczy w poprzek rozciągnięto, |
||
Co było pod nim, co nad nim istniało? |
Co było pod nim, co nad nim istniało? |
||
Tam moce twórczem ciężarne nasieniem, |
Tam moce twórczem ciężarne nasieniem, |
||
Tu ''swa-dhâ''<ref>Istota czy też |
Tu ''swa-dhâ''<ref>Istota czy też pojęcie bezwzględne, absolut.</ref>, tam natężenie. |
||
Któż wie zaprawdę, kto zwiastować może |
Któż wie zaprawdę, kto zwiastować może, |
||
Gdzie zrodzon powstał ten wszechświat wspaniały! |
Gdzie zrodzon powstał ten wszechświat wspaniały! |
||
Bogowie później powstali od niego; |
Bogowie później powstali od niego; |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Wie o nim chyba ten, kto z łona swego |
Wie o nim chyba ten, kto z łona swego |
||
Ten wszechświat wydał, lub też sam go stworzył |
Ten wszechświat wydał, lub też sam go stworzył, |
||
W najdalszych będąc mu strażą przestrzeniach; |
W najdalszych będąc mu strażą przestrzeniach; |
||
A może i on nie wie tego! |
A może i on nie wie tego! |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
<section end="Hymn nâsadyasûkta"/><section begin="Mahâbhârata"/> |
<section end="Hymn nâsadyasûkta"/><section begin="Mahâbhârata"/> |
||
{{c|'''B) Mahâbhârata.'''|w=150%|po=15px}} |
{{c|'''B) Mahâbhârata.'''|w=150%|po=15px}} |
||
{{f|w=90%|align=justify|h=normal|{{tab}}Król Dhritarasztra, potomek Bharaty, panujący w Hastinapurze, uwzględniając cnoty i zasługi swoich pięciu bratanków: Judhisztiry, Bhimy, Ardżuny, Nakuli i Sahadewy (synów Pandusa), oddaje im w posiadanie część państwa ze stolicą Indraprasztą, ku wielkiemu niezadowoleniu swoich stu synów (Kurawów), którzy oddawna okazywali im wielką nieprzychylność i różne starali się im wyrządzać krzywdy Szczególniej zawzięty w swej nienawiści ku Pandawom okazuje się Duryodhana. Zaprasza on ich na wielką uroczystość do Hastinapury i podczas zabawy, grając podstępnie w kości z Judhisztirą, wygrywa od niego wszystkie bogactwa, państwo i Draupadi, wspólną żonę Pandawów. Stary Dhritarasztra zwraca bratankom przegraną, ale Judhisztira, uniesiony zemstą i chciwością, przegrywa powtórnie wszystko i na żądanie Duryodhany, udaje się wraz z braćmi na wygnanie |
{{f|w=90%|align=justify|h=normal|{{tab}}Król Dhritarasztra, potomek Bharaty, panujący w Hastinapurze, uwzględniając cnoty i zasługi swoich pięciu bratanków: Judhisztiry, Bhimy, Ardżuny, Nakuli i Sahadewy (synów Pandusa), oddaje im w posiadanie część państwa ze stolicą Indraprasztą, ku wielkiemu niezadowoleniu swoich stu synów (Kurawów), którzy oddawna okazywali im wielką nieprzychylność i różne starali się im wyrządzać {{Korekta|krzywdy|krzywdy.}} Szczególniej zawzięty w swej nienawiści ku Pandawom okazuje się Duryodhana. Zaprasza on ich na wielką uroczystość do Hastinapury i podczas zabawy, grając podstępnie w kości z Judhisztirą, wygrywa od niego wszystkie bogactwa, państwo i Draupadi, wspólną żonę Pandawów. Stary Dhritarasztra zwraca bratankom przegraną, ale Judhisztira, uniesiony zemstą i chciwością, przegrywa powtórnie wszystko i na żądanie Duryodhany, udaje się wraz z braćmi na wygnanie. Mają oni lat dwanaście spędzić na pustyni, później rok cały wśród ludzi, ale niepoznani, i dopiero po upływie tego czasu wolno im będzie wrócić do Indrapraszty i objąć rządy państwa. Czas wygnania w dzikiej puszczy upłynął Pandawom wśród ciągłych trosk i niewygód, na różnych bohaterskich czynach, bogobojnych rozmyślaniach i słuchaniu dawnych podań i umoralniających opowieści. Nareszcie po upływie roku trzynastego na usługach u Wiraty, króla Matsyów, wysyłają do Duryodhany (Kurawów) posła, z żądaniem zwrotu królestwa. Na radzie Kurawów, zwołanej z tego powodu przez Duryodhanę, powstaje rozdwojenie. — Osiwiały w bojach Bhiszma, zarówno życzliwy stronom obydwom, doradza zgodę; ale za to pokojowe usposobienie ostro nagania go surowy Karna. Wywiązuje się z tego cierpka kłótnia, w której gwałtowny Karna, obrażony pogardliwemi słowami Bhiszmy, oznajmia; że razem z nim walczyć nie będzie. Bhiszma obejmuje dowództwo nad wojskiem Kurawów, ale w bitwie, która ma rozstrzygnąć całą sprawę, oszczędza Pandawów. Zaniepokojony tem Duryodhana prosi go, żeby ustąpił dowództwa Karnie.|po=15px}} |
||
Osiwiały w bojach Bhiszma, zarówno życzliwy stronom obydwom, doradza zgodę; ale za to pokojowe usposobienie ostro nagania go surowy Karna. Wywiązuje się z tego cierpka kłótnia, w której gwałtowny Karna, obrażony pogardliwemi słowami Bhiszmy, oznajmia; że razem z nim walczyć nie będzie. Bhiszma obejmuje dowództwo nad wojskiem Kurawów, ale w bitwie, która ma rozstrzygnąć calą sprawç, oszczędza Pandawów. Zaniepokojony tem Duryodhana prosi go, żeby ustąpił dowództwa Karnie.|po=15px}} |
|||
<poem> |
<poem> |
||
Ale jak ostrych strzał ciosy, bolały Bhiszmę te słowa. |
Ale jak ostrych strzał ciosy, bolały Bhiszmę te słowa. |
||
W głębokim smutku pogrążon, dostojną twarz w dłoniach chowa, |
W głębokim smutku pogrążon, dostojną twarz w dłoniach chowa, |
||
Aż z piersi się wnętrza ozowie: Idź, królu, i śpij spokojny, |
Aż z piersi się wnętrza ozowie: Idź, królu, i śpij spokojny, |
||
Bo jutro wydam mu |
Bo jutro wydam mu wojnę, jak nie było dotąd wojny, |
||
</poem><section end="Mahâbhârata"/> |
</poem><section end="Mahâbhârata"/> |
||