Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/21: Różnice pomiędzy wersjami

Anagram16 (dyskusja | edycje)
Nowa strona
(Brak różnic)

Wersja z 23:00, 15 cze 2018

Ta strona została przepisana.

6.  Dla niego Twasztar[1]) ukuł piorun, ten oręż boski i potężny w walce, którym Indra, dostatki hojnie szafujący, miotając błyskawicę, przeszył ciało Writry.
7.  Gdy skosztował wybornego napoju (somy) i słodkiego po­karmu ofiarnego, natenczas bóg ten, wszystko przenikający, wyrwał niezwyciężony pocisk z rąk potężnego robotnika (Twasztry), a cisnąwszy piorun, przeszył nim nawskroś odyńca (Writrę).
8.  Zwycięzcy Ahisa[2]) niebianki, bogów małżonki, utkały pieśń. Indra ogarnął ramionami niezmierne niebo i ziemią, które jego wielkości nie zdołają wyrównać.
9.  Gdyż jego wielkość przewyższa niebo, ziemię i powietrze; własną promienny jasnością, sławiony przez wszystkich, nieu­straszony, gwałtowny Indra wzrósł do walki we własnym domu (t. j. w niebie).
10.  Potęgą piorunu zdruzgotał Indra Writrę, który osuszał świat: uwolnił strumienie (deszcze) podobne do krówek zamkniętych i roztoczył chwalebnie swe dobrodziejstwa nad światem.
11.  Wody cieszą się z jego zwycięstw, gdy swą maczugą (pioru­nem) poskromił Writrę: ten bóg potężny, dzielny, wiernych swych czcicieli hojnie wspierający.
12.  Spiesz się, spuść piorun swój na Writrę, o boże wielki, rozrzutny w dostatkach: połam mu kości, jakby bykowi, ześlij nam deszcze, niechaj spadną obficie.
13.  Tego szybkonogiego, co godzien jest śpiewu, dawne czyny opiewaj w pieśni: tak gdy do walki postępując, orężem włada i wojennym szałem wiedziony, rzuca się na nieprzyjaciół.
14.  Z obawy przed nim drżą i góry najokazalsze i niebo i ziemia, stworzenia wszelkie; a gdy Nodhas[3]) pocznie swego ulubieńca potęgę opiewać, natychmiast do sił przychodzi.
15.  Dla niego śpiew tych (ofiarników) jest ułożony, aby się po­dobał temu, który sam jeden jest panem siły i dostatków; Indra wsparł Etasę[4]), składającego mu ofiary, w walce ze Surjasem[5]), synem Suraswy.
16.  Zaprawdę, skuteczne modły zanieśli synowie Gotamy do cie­bie, o Indro, płowemi wieziony rumakami: im też udziel wszechkształtnej zamożności, przybądź śpiesznie w godzinie porannej, o Indro, co sprzyjasz pobożnym rozmyślaniom.
(Przekład dosłowny T. Krasnosielskiego).

3. Hymn do Suryi.

Promienie niosą już w górę,
W całego świata obliczu
Wszystko-widzące słoneczko.
Jak złodziej pierzchną na strony
Gwiazdy z towarzyszką nocą,
Przed wszystko-widzącym Suryą,

  1. Bóstwo odpowiadające mniej więcej Wulkanowi.
  2. Wąż, przeciwnik Indry.
  3. Autor tego hymnu.
  4. Imiona poetów.
  5. Imiona poetów.