Strona:Maria Konopnicka - Na normandzkim brzegu.djvu/91: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

@@ Status strony / Status strony @@
-Skorygowana
+Uwierzytelniona
@@ Treść strony (podlegająca transkluzji): / Treść strony (podlegająca transkluzji): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-<poem>{{F|...«Ils ont choisi la mer,
+{{F|<poem>...«Ils ont choisi la mer,
 Ils ne reviendront plus...
 Et puis, s’ils vous reviennent,
@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 Elle est restée en mer,
 Ils ne vous reviendront plus,
-Ils ont choisi la mer»...|w=95%|center|table}}</poem>
+Ils ont choisi la mer»...</poem>|w=95%|center|table}}
-{{tab}}Znam pieśń tę, a i głos znam także. To blada, wysoka Ivetta śpiewa w ogródku swoim, pełnym ciemnej zieleni bukszpanu i wielkich krzów lawendy, której okryte drobnym kwiatem rózgi, śmigają fijołkowemi kiściami ze starego, poczerniałego pnia, jak u nas wiosenne pędy z ogłowionej wierzby.<br />
+{{tab}}Znam pieśń tę, a i głos znam także. To blada, wysoka Ivetta śpiewa w ogródku swoim, pełnym ciemnej zieleni bukszpanu i wielkich krzów lawendy, której okryte drobnym kwiatem rózgi, śmigają fijołkowemi kiściami ze starego, poczerniałego pnia, jak u nas wiosenne pędy z ogłowionej wierzby.<br>
-{{tab}}Ivetta jest młoda jeszcze, wątła, zmizerowana, smutna. Nie ma dzieci.<br />
+{{tab}}Ivetta jest młoda jeszcze, wątła, zmizerowana, smutna. Nie ma dzieci.<br>
-{{tab}}Widuję ją często, jak stojąc u żywopłotu swojego ogrodu, patrzy na morze i śpiewa.<br />
+{{tab}}Widuję ją często, jak stojąc u żywopłotu swojego ogrodu, patrzy na morze i śpiewa.<br>
-{{tab}}A w miarę jak śpiewa, twarz jej blednie, a wzrok wybiega po za linie rybaczej floty, daleko, daleko. Wzrok gorący, głodny, żarliwy.<br />
+{{tab}}A w miarę jak śpiewa, twarz jej blednie, a wzrok wybiega po za linie rybaczej floty, daleko, daleko. Wzrok gorący, głodny, żarliwy.<br>