Strona:Józef Birkenmajer - O tytułach cesarza i króla.djvu/5: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Himiltruda (dyskusja | edycje) m tu jednak na skanie jest znak równości |
int. |
||
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
(dźwięczna tylnojęzykowa) i ''C'' (bezdźwięczna = ''K''). Po wtóre wbrew temu, do czego nas wdrożyły gimnazjalne podręczniki gramatyki łacińskiej, dwugłoska ''-ae-'' wcale nie miała tego samego dźwięku, co samogłoska ''-e-'' ale stanowiła przejście od samogłoski ''-a-'' do ścieśnionego ''-e-,'' a może nawet ''-i-''. Stąd to nazwisko ''Caesar'' wymawiano za czasów wspomnianego bohatera dziejowego: ''Kaisăr''. Taką wymowę, powracającą do tradycji Rzymu republikańskiego, (więc ''Kikĕrō'', nie ''Cycero'' ani ''Sisero; Maikenas,'' nie ''Mecenas),'' wprowadza się dziś w wielu uniwersytetach, a także w szkołach średnich ''(high schools)'' angielskich i amerykańskich. Ma to tę dobrą stronę, że wymowa ta, ujednostajniana i niezmienna, niezależna od wpływów żadnego języka nowoczesnego, nie tylko daje większe wrażenie autentycznej starożytności, ale ponadto może być zrozumiała wszędzie i przez wszystkich uczących się języka łacińskiego (u nas wymowę tę propaguje kilku uczonych i wśród nich prof. Ganszyniec).<br> |
(dźwięczna tylnojęzykowa) i ''C'' (bezdźwięczna = ''K''). Po wtóre wbrew temu, do czego nas wdrożyły gimnazjalne podręczniki gramatyki łacińskiej, dwugłoska ''-ae-'' wcale nie miała tego samego dźwięku, co samogłoska ''-e-,'' ale stanowiła przejście od samogłoski ''-a-'' do ścieśnionego ''-e-,'' a może nawet ''-i-''. Stąd to nazwisko ''Caesar'' wymawiano za czasów wspomnianego bohatera dziejowego: ''Kaisăr''. Taką wymowę, powracającą do tradycji Rzymu republikańskiego, (więc ''Kikĕrō'', nie ''Cycero'' ani ''Sisero; Maikenas,'' nie ''Mecenas),'' wprowadza się dziś w wielu uniwersytetach, a także w szkołach średnich ''(high schools)'' angielskich i amerykańskich. Ma to tę dobrą stronę, że wymowa ta, ujednostajniana i niezmienna, niezależna od wpływów żadnego języka nowoczesnego, nie tylko daje większe wrażenie autentycznej starożytności, ale ponadto może być zrozumiała wszędzie i przez wszystkich uczących się języka łacińskiego (u nas wymowę tę propaguje kilku uczonych i wśród nich prof. Ganszyniec).<br> |
||
{{tab}}Że nazwisko ''Caesar'' było w czasach starożytnych czytane ''Kaisar,'' a w najgorszym razie ''Kaesar,'' dowód daje jego transkrypcja w greczyźnie, mianowicie Καῖσαρ. Ta postać utrzymała się na Wschodzie nawet i wtedy, gdy w późnej łacinie nagłosowe ''k-'' przed samogłoskami ''-e-, -i-'' uległo przemianom w ''-c-, -č-'' lub ''-s-''. Jedyną zmianą fonetyczną nazwiska Καῖσαρ na gruncie greckim było przejście -αι- w ''-e-,'' dość starej daty, bo już występujące na przełomie wieków starożytnych i średniowiecza. Stąd więc Grecy średniowieczni i nowożytni nazwisko wspomniane czytają ''Kesar''.<br> |
{{tab}}Że nazwisko ''Caesar'' było w czasach starożytnych czytane ''Kaisar,'' a w najgorszym razie ''Kaesar,'' dowód daje jego transkrypcja w greczyźnie, mianowicie Καῖσαρ. Ta postać utrzymała się na Wschodzie nawet i wtedy, gdy w późnej łacinie nagłosowe ''k-'' przed samogłoskami ''-e-, -i-'' uległo przemianom w ''-c-, -č-'' lub ''-s-''. Jedyną zmianą fonetyczną nazwiska Καῖσαρ na gruncie greckim było przejście -αι- w ''-e-,'' dość starej daty, bo już występujące na przełomie wieków starożytnych i średniowiecza. Stąd więc Grecy średniowieczni i nowożytni nazwisko wspomniane czytają ''Kesar''.<br> |
||
{{tab}}Jakie jest pochodzenie tego nazwiska, które miało taką sławę zdobyć sobie w świecie i stać się jednym z najdostojniejszych i w dziejach świata najbardziej znaczących tytułów panującego?<br> |
{{tab}}Jakie jest pochodzenie tego nazwiska, które miało taką sławę zdobyć sobie w świecie i stać się jednym z najdostojniejszych i w dziejach świata najbardziej znaczących tytułów panującego?<br> |
||