Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/404: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

@@ Status strony / Status strony @@
-Przepisana
+Skorygowana
@@ Treść strony (podlegająca transkluzji): / Treść strony (podlegająca transkluzji): @@
@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Drugi zaś, biorąc nieco tchu w uboczy,
 Krzyczał: „O Lano! Czemuś, mój sąsiedzie,
-::Zmykać pod Toppo nie był tak ochoczy?“<ref>Lano, obywatel syeński, wielki marnotrawca, po stracie majątku, szukał umyślnie śmierci w w bitwie pod Pieva del Toppo (1280), w której Syeńczycy walczy1i z Aretynami. Goniący za nim jest to Jakób da Santa Andrea, również marnotrawca i samobójca. </ref>
+::Zmykać pod Toppo nie był tak ochoczy?“<ref>Lano, obywatel syeński, wielki marnotrawca, po stracie majątku, szukał umyślnie śmierci w w bitwie pod Pieva del Toppo (1280), w której Syeńczycy walczy1i z Aretynami. Goniący za nim jest to Jakób da Santa Andrea, również marnotrawca i samobójca.</ref>
 Snać potem tchu mu zbrakło, gdyż w tej chwili
 Wszedł w krzak i z tymże wprędce się zjednoczy.
@@ Linia 21: / Linia 21: @@
 Mówiąc: „Któż jesteś? i te uroczyście
 Krwią tchnące słowa skąd się w tobie biorą?“
-::A on: Ach, dobrzy ludzie! Widzieliście,
+::A on: „Ach, dobrzy ludzie! Widzieliście,
 Jak straszne na mnie padło spustoszenie!
 Błagam, zgarnijcie precz mi wzięte liście
@@ Linia 32: / Linia 32: @@
 ::To ci, co wreszcie z kupy zgliszcz wygarną
 Ten gród, przez Hunów zżęty w puch przed laty,
-Mogliby trud swój nazwać pracą marną<ref>W czasach pogańskich Florencya miała bóstwem opiekuńczem Marsa; później patronem jej został św. Jun Chrzciciel. Posąg Marsa nad rzeką Arno stał jeszcze w r. 1337.</ref>.
+Mogliby trud swój nazwać pracą marną<ref>W czasach pogańskich Florencya miała bóstwem opiekuńczem Marsa; później patronem jej został św. Jan Chrzciciel. Posąg Marsa nad rzeką Arno stał jeszcze w r. 1337.</ref>.
 ::Jam szubienicę miał z mej własnej chaty“.
 </poem>
-{{f|align=right|''(F. Faleński)''|prawy=20%}}
+{{f|align=right|''(F. Faleński).''|prawy=20%}}
-{{f...|w=85%|align=justify|h=normal|przed=20px|po=15px}}{{tab}}W innym oddziale tegoż siódmego kręgu mają swe miejsce kary bluźniercy, dalej Sodomici, oddani na łup ognistego deszczu; w ich liczbie spotyka Dante uczonego Brunetto Latini, którego mistrzem swoim nazywa. Jeszcze dalej dręczą się lichwiarze. Stąd potworny Geryon z twarzą ludzką, ale ciałem płaza znosi wędrowców do ósmego kręgu (Malebolga), przeznaczonego dla wszelkiego rodzaju oszustów, uwodzicieli, pochlebców, symoniaków, wróżbitów i czarowników, przedajnych urzędników, obłudników, złodziei, przewrotnych doradców, wichrzycieli i wreszcie fałszerzy. Rozmieszczeni w dziesięciu osobnych dołach, ponoszą różne męczarnie. Symoniacy n.&nbsp;p., pieką się w cia-
+{{f...|w=85%|align=justify|h=normal|przed=20px|po=15px}}{{tab}}W innym oddziale tegoż siódmego kręgu mają swe miejsce kary bluźniercy, dalej Sodomici, oddani na łup ognistego deszczu; w ich liczbie spotyka Dante uczonego Brunetto Latini, którego mistrzem swoim nazywa. Jeszcze dalej dręczą się lichwiarze. Stąd potworny Geryon z twarzą ludzką, ale ciałem płaza, znosi wędrowców do ósmego kręgu (Malebolga), przeznaczonego dla wszelkiego rodzaju oszustów, uwodzicieli, pochlebców, symoniaków, wróżbitów i czarowników, przedajnych urzędników, obłudników, złodziei, przewrotnych doradców, wichrzycieli i wreszcie fałszerzy. Rozmieszczeni w dziesięciu osobnych dołach, ponoszą różne męczarnie. Symoniacy n.&nbsp;p., pieką się w cia-