Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom I.djvu/262

Skoro pewną jest rzeczą, iż tam w onej chwili

Nie było żywej duszy; któż więc twierdzić może...

 METAFRAST:

Mówię tu o Wirgilim, jako o autorze,

Co tę samą rzecz ujął wybrańszemi słowy,

A nie jako o świadku twej z synem rozmowy.

 ALBERT:

A ja znów ci powiadam, że mi żadnych wzorów

Wybrańszych nie potrzeba, świadków ni autorów,

I własne mi świadectwo wystarcza do zbytku.

 METAFRAST:

Dobrze jest słów dobierać wsławionych w użytku

Przez najlepszych pisarzów: Tu vivendo bonos

Powiadają, scribendo sequare peritos.

 ALBERT:

Człowieku, gdy ja mówię, zechcesz ty być cicho?

 METAFRAST:

Kwintylian to gorąco zaleca.

 ALBERT: A, licho

Niech cię porwie!

 METAFRAST: I jeszcze dodaje uczenie

Zdanie, które rad będziesz pewno nieskończenie

Usłyszeć.

 ALBERT: Nie, rad będę połamać ci kości!

Pies, nie człowiek! O, jakbym, bez żadnej litości,

Na tej gębie obrzydłej, co sama się prosi...,

 METAFRAST:

Ale czemu właściwie pan się tak unosi?

Czego pan chce odemnie?

 ALBERT: Hę? Chcę być słuchanym,

Gdy co mówię.

 METAFRAST:

 Najchętniej w tem zgodzę się z panem

Wnet ci się stanie zadość, jeśli o to chodzi:

Milczę już.

 ALBERT: Mądrze czynisz.