Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga II.djvu/44: Różnice pomiędzy wersjami
(Brak różnic)
|
Wersja z 06:52, 24 maj 2020
Ta strona została przepisana.
płoszył się watry, parskał, podrzucał głowę, haczył orlim nosem, wykręcił się wreszcie w skoku nagłym, jakby zamierzonym do zrzucenia jeźdźca. Maksym stojąc przed watrą patrzył uważnie na konia, szepnął mu coś. Koń strzygł uszyma, drżał na całym ciele. Chrapał, grzebał nogami ziemię. Patrzył długo na gazdę, uległ. Z rozmachem skoczył przez ogień.
Znaki były dobre.