Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 14.djvu/30

—   404   —

mi co nowego zaszło. Jesteś przyszłym królem Gigatów. Pamiętaj opiekować się wskazanym człowiekiem.

Twoja matka{tab

Carba, królowa.|po=1em|table}}

 Borowy otrzymał to pismo wczoraj, a dziś powtórne czytanie przerwało mu pukanie chłopca. Złożył list i włożył do pugilaresa. Pugilares ten leżał zazwyczaj w skrzyni, pełnej listów, w tym samym malajskim języku pisanych i ze sporą wiązką banknotów.
 — Dzień dobry, Tombi — rzekł mały Robert, gdy mu borowy otworzył drzwi.
 Światło poranku padło na jego smukłą postać. Kto znał Alfonsa de Rodriganda i zobaczył tego człowieka, temu musiało wpaść w oko nadzwyczajne podobieństwo między tymi dwoma.
 — Dopiero teraz wstajesz? — zapytał Robert.
 — Nie, nie spałem wcale.
 — Co robiłeś?
 — Czatowałem na kozła.
 — I złowiłeś go?
 — Tak, tu jest w jaskini.
 — Muszę go zobaczyć, pokaż mi go prędko! — zawołał chłopiec zachwycony.
 — Chodź za mną.
 Polszczyzna borowego brzmiała z cudzoziemska.
 Miał bystre oko i wyraz uczciwości w obliczu, co mu zjednywało ludzi.