Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 16.djvu/9

—   439   —

 — Nie troszcz się o to. Ona go nawet nie chce znać.
 — A to mię cieszy. Jak się ona nazywa?
 — Sennora Wirska.
 — Czy dobrze jej się wiedzie u tego skąpca?
 — Zdaje się, że nie.
 — Hm, gdyby ją można było zwabić do naszego domu.
 — Zdaje się, że to nie będzie trudne. Dziecko, które wychowywała, umarło, a bankier nie należy do tych, którzy opłacają guwernantkę nie mając dla niej zajęcia.
 — Chytry lis z ciebie. Myślisz, że będzie w takim położeniu, że z konieczności ulegnie.
 — Nie. Te Polki bardzo szanują swój honor, coś innego miałem na myśli.
 — Co takiego? Mów prędzej.
 — A więc myślałem o tym, że ekscelencja sam ma córkę, dla której potrzebaby —
 — Książę zerwał się z krzesła, jakby rażony prądem elektrycznym i rzekł.
 — Do pioruna, masz rację. Mogę ją umieścić w mym domu. Plan jest wyśmienity, lecz jak go wykonamy?
 — Możemy ją sami zaprosić. Damy ogłoszenie do gazety i nadmienimy, że Polki mają pierwszeństwo.
 — A jeżeli nie przeczyta ogłoszenia?
 — W tedy pomyślimy o innych środkach.
 — Napisz więc. Lecz oto wpadło mi na myśl, że dziewczyna pozna mnie w każdym razie, gdyż podniosłem maskę i broda może mnie zdradzić.