Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Komedjanci.djvu/390: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
{{tab}}— A! wiem o tem; dopóki? tego mi nie powiesz.<br> |
{{tab}}— A! wiem o tem; dopóki? tego mi nie powiesz.<br> |
||
{{tab}}— Mówiłem: zawsze.<br> |
{{tab}}— Mówiłem: zawsze.<br> |
||
{{tab}}— „Zawsze“ bywa rokiem, miesiącem i tygodniem. Wacław się męczył, ale zmuszał się do utrzymania<br> |
{{tab}}— „Zawsze“ bywa rokiem, miesiącem i tygodniem. Wacław się męczył, ale zmuszał się do utrzymania obojętności; Frania na ustach Cesi i jej imię, wymawiane nieustannie, robiło na nim przykre, dojmujące włażenie; a tu rozmowy zmienić nie było sposobu.<br> |
||
{{tab}}obojętności; Frania na ustach Cesi i jej imię, wymawiane nieustannie, robiło na nim przykre, dojmujące włażenie; a tu rozmowy zmienić nie było sposobu.<br> |
|||
{{tab}}— Rozumiem, zdaje mi się, i wieś, i ten dworek, i to życie, — dorzuciła Cesia po chwili — ale, oceniając je, nie pojmuję, jak w tej atmosferze poetyczna dusza wytrwać może, co chwila rozbijając się o prozę i rzeczywistość.<br> |
{{tab}}— Rozumiem, zdaje mi się, i wieś, i ten dworek, i to życie, — dorzuciła Cesia po chwili — ale, oceniając je, nie pojmuję, jak w tej atmosferze poetyczna dusza wytrwać może, co chwila rozbijając się o prozę i rzeczywistość.<br> |
||
{{tab}}— Poezja niekoniecznie wszystka jest w atłasach i zlocie! — zawołał Wacław. — Bóg nią i siermięgi ozłaca.<br> |
{{tab}}— Poezja niekoniecznie wszystka jest w atłasach i zlocie! — zawołał Wacław. — Bóg nią i siermięgi ozłaca.<br> |
||