Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas odprawionej pierwszej Mszy św. o. Alberta.pdf/5: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
ze szczętem w sobie wszystko co było przeciwne prawu Bożemu — swoją miłość własną, swoją osobistość. Poświęceniu się swemu żadnych nie zakładali granic. Całe życie ich było jakby jednem tchnieniem najwznioślejszej modlitwy, jednem pasmem zaparcia się i surowego umartwienia przez wszystko, we wszystkiem. Do Matki Bożej mieli najczulszą pobożność i o Jej chwałę najgorliwiej się troszczyli. We wszystkiem usiłowali naśladować Zbawiciela, ukrzyżowani ze Zbawicielem ukrzyżowanym, i jak św. Paweł powiada: ''Zawsze umartwienie Jezusa nosząc w ciele naszem, aby żywot Jezusa w naszych cielech był okazany.''<br> |
ze szczętem w sobie wszystko co było przeciwne prawu Bożemu — swoją miłość własną, swoją osobistość. Poświęceniu się swemu żadnych nie zakładali granic. Całe życie ich było jakby jednem tchnieniem najwznioślejszej modlitwy, jednem pasmem zaparcia się i surowego umartwienia przez wszystko, we wszystkiem. Do Matki Bożej mieli najczulszą pobożność i o Jej chwałę najgorliwiej się troszczyli. We wszystkiem usiłowali naśladować Zbawiciela, ukrzyżowani ze Zbawicielem ukrzyżowanym, i jak św. Paweł powiada: ''Zawsze umartwienie Jezusa nosząc w ciele naszem, aby żywot Jezusa w naszych cielech był okazany.''<br> |
||
{{tab}}I wskutek tego, zjednoczeni z Bogiem najściślej, miłując Boga nadewszystko, i Boga zawsze mając w sercu swojem, o jakże byli szczęśliwi? Byli szczęśliwi, bo Bóg im starczył za wszystko, bo był ich dobrem najwyższem. Jakoż Psalmista woła: ''Bo cóż ja mam w niebie, albo czegom chciał na ziemi oprócz Ciebie, Boże serca mojego i cząstka moja. Bóg'' (mój) ''na wieki.'' I mędrzec Pański, ożywiony Duchem Bożym, w zachwyceniu głosi: ''O jak dobry i słodki jest Duch Twój — o Panie!'' (Ks. Mądr. |
{{tab}}I wskutek tego, zjednoczeni z Bogiem najściślej, miłując Boga nadewszystko, i Boga zawsze mając w sercu swojem, o jakże byli szczęśliwi? Byli szczęśliwi, bo Bóg im starczył za wszystko, bo był ich dobrem najwyższem. Jakoż Psalmista woła: ''Bo cóż ja mam w niebie, albo czegom chciał na ziemi oprócz Ciebie, Boże serca mojego i cząstka moja. Bóg'' (mój) ''na wieki.'' I mędrzec Pański, ożywiony Duchem Bożym, w zachwyceniu głosi: ''O jak dobry i słodki jest Duch Twój — o Panie!'' (Ks. Mądr. XII, 1).<br> |
||
XII, 1).<br> |
|||
{{tab}}A jedna święta obdarzona łaskami wielkiemi i coraz większemi, odzywa się: ''Dosyć, Panie, dosyć, serce moje maluczkie nie zmieści tego szczęścia, jakiem je, o Boże mój, napełniasz.''<br> |
{{tab}}A jedna święta obdarzona łaskami wielkiemi i coraz większemi, odzywa się: ''Dosyć, Panie, dosyć, serce moje maluczkie nie zmieści tego szczęścia, jakiem je, o Boże mój, napełniasz.''<br> |
||
{{tab}}Lecz czyż tylko samych świętych Pan Bóg obdarza takiemi łaskami uszczęśliwienia? Owszem, do wszystkich odzywa się Najdroższy, Najmiłosierniejszy nasz Zbawiciel: ''Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a ja ochłodzę was'' (Mat. XI, 28) ''i znajdziecie pokój duszom waszym.''<br> |
{{tab}}Lecz czyż tylko samych świętych Pan Bóg obdarza takiemi łaskami uszczęśliwienia? Owszem, do wszystkich odzywa się Najdroższy, Najmiłosierniejszy nasz Zbawiciel: ''Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a ja ochłodzę was'' (Mat. XI, 28) ''i znajdziecie pokój duszom waszym.''<br> |
||