Strona:PL Le Rouge - Więzień na Marsie.pdf/84

ulicy Yarmouth, po stuletnim blizko procesie między indyjskimi i angielskimi spadkobiercami, od kilku miesięcy był własnością duchownego indyjskiego, nazwiskiem Ardavena.
 Spadkobierca ów cieszył się wielkiem poważaniem swych współziomków, tak dla swej wiedzy, jak i wielkiego majątku.
 Była to pierwsza poszlaka, pierwszy ślad!
 Ralf postanowił prowadzić dalej swoje poszukiwania i zapewniwszy sobie protekcję znakomitego profesora Zoologicznego Ogrodu a swego przyjaciela, wysłał do rezydenta angielskiego w prowincji Kelambrum długi list, prosząc o szczegółowe informacje, co do osoby bramina Ardaveny, oraz przypuszczalnej obecności w klasztorze młodego inżyniera francuskiego.
 Trzeba dodać, że położenie majątkowe Ralfa obecnie bardzo się polepszyło: w jednej z ostatnich swoich podróży szczęśliwy los uczynił go właścicielem znacznego skarbu, który mu pozwolił zaniechać roboty mniej korzystne.
 Obecnie zamiast wypychania buldogów, lisów i papug, mógł się poświęcić całkowicie studjom z historji naturalnej i porobił wiele oryginalnych odkryć.
 Podpisywał już własnem nazwiskiem uczone, pełne nowych spostrzeżeń rozprawy, które dawniej był zmuszony sprzedawać znanym uczonym, a ci osiągali jego kosztem sławę i zyski.
 Powoli wyrobił sobie dobre imię między prawdziwie uczonymi ludźmi, ogarniętymi czystą i bezinteresowną namiętnością wyświetlania prawdy.
 Jego książka „O znikaniu ras zwierzęcych“ narobiła wiele hałasu — portret jego pomieściły wielkie