Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom I.djvu/301

Sprowadzić umysł jego do szczęśliwej zgody.

Teraz sam pragnie jeno, z twym rodzicem w parze,

Ciebie wraz z twym kochankiem powieść przed ołtarze.

 ASKANJUSZ:

Cóż za radość, Frozyno, jakiż dzień szczęśliwy...

Ileż zawdzięczam twojej pomocy życzliwej!

 FROZYNA:

Poczciwiec jest w humorze teraz wyśmienitym,

I pragnie kosztem syna ubawić się przytem.

SCENA SZÓSTA.
ASKANJUSZ, FROZYNA, POLIDOR.

 POLDOR:

Zbliżno się, moja panno: zwać mi cię tak wolno;

Wiem kim jesteś i wiem też, do czegoś jest zdolną.

Dopięłaś sztuczki, w której, w sposób niepowszedni,

Błyszczy tyle rozumu i dowcip tak przedni,

Że wszystko ci wybaczam i serdecznie wierzę,

Iż za to samo syn mój pokocha cię szczerze.

Wartaś tego: to ja ci powiadam, dziewczyno.

Otóż i on: zabawę mieć będziem jedyną.

Spiesz corychlej i dom swój zwołaj tutaj cały.

 ASKANJUSZ:

Posłuszeństwem chcę zmazać krok ów tak zuchwały.

SCENA SIÓDMA.
POLIDOR, WALERY, MASKARYL.

 MASKARYL do Walerego:

Nieraz niebo nam znaki zsyła niespodziane;

Śniły mi się tej nocy perły rozsypane

I jajka zbite: panie, ten sen mnie przeraża.

 WALERY:

Podły tchórzu!

 POLIDOR: Mój synu, konieczność się zdarza