Wikiźródła

Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 78: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
linki poprawione
m proof
Linia 1:
{{BG Księga Psalmów}}
==Ps 78==
 
 
1 Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.<br>
<pages index="Biblia Gdańska (1840)" from="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/642" fromsection="Ps78" to="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/644" tosection="Ps78" />
2 Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.<br>
 
3 Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.<br>
 
4 Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.<br>
5 Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,<br>
6 Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;<br>
7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;<br>
8 Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.<br>
9 Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.<br>
10 Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.<br>
11 Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.<br>
12 Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.<br>
13 Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.<br>
14 Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.<br>
15 Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.<br>
16 Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.<br>
17 A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;<br>
18 I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.<br>
19 A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?<br>
20 Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?<br>
21 Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;<br>
22 Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.<br>
23 Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.<br>
24 I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.<br>
25 Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.<br>
26 Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;<br>
27 I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;<br>
28 Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.<br>
29 I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.<br>
30 A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:<br>
31 Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.<br>
32 Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;<br>
33 Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.<br>
34 Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,<br>
35 Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:<br>
36 (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;<br>
37 A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)<br>
38 On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;<br>
39 Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.<br>
40 Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?<br>
41 Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.<br>
42 Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;<br>
43 Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;<br>
44 Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.<br>
45 Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:<br>
46 I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.<br>
47 Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.<br>
48 I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.<br>
49 Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.<br>
50 Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;<br>
51 I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;<br>
52 Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.<br>
53 Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze,)<br>
54 Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.<br>
55 I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.<br>
56 A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.<br>
57 Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.<br>
58 Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.<br>
59 Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,<br>
60 Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,<br>
61 Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.<br>
62 Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.<br>
63 Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.<br>
64 Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.<br>
65 Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.<br>
66 I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.<br>
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,<br>
68 Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.<br>
69 I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.<br>
70 I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;<br>
71 Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;<br>
72 Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
{{DG}}
 
{{Przypisy}}
{{nawigacja|bieżący=Ps 78|wstecz=[[Biblia Gdańska/Księga Psalmów 77|Ps 77]]|dalej=[[Biblia Gdańska/Księga Psalmów 79|Ps 79]]}}▼
 
▲{{nawigacja|bieżący=Ps 78|wstecz=[[Biblia Gdańska/KsięgaKsięgi Psalmów 77|Ps 77]]|dalej=[[Biblia Gdańska/KsięgaKsięgi Psalmów 79|Ps 79]]}}
[[Kategoria:Biblia Gdańska: Księga Psalmów|Ps 078]]
Źródło: „https://pl.wikisource.org/wiki/Biblia_Gdańska/Księgi_Psalmów_78”