Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/318: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nowa strona |
c.d. |
||
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
stół biesiadny. Wszyscyśmy jęli podziwiać pośpiech kucharza |
stół biesiadny. Wszyscyśmy jęli podziwiać pośpiech kucharza |
||
i przysięgać, że w tak krótkim czasie niepodobnaby upiec nawet kurczęcia. Zdumienie nasze było tem potężniejsze, że wieprz wydał się nam nierównie większym, niż odyniec, któregośmy widzieli niedawno. Trymalchion zaczął mu się przyglądać coraz uważniej, wreszcie zawołał: „Cóż to? ten wieprz niewypatroszony? Nie, doprawdy, nie wypatroszony! Kucharzu! wołać mi tu natychmiast kucharza!“ - Kucharz stanął smutny przed stołem i wyznał nieśmiele, że w istocie |
i przysięgać, że w tak krótkim czasie niepodobnaby upiec nawet kurczęcia. Zdumienie nasze było tem potężniejsze, że wieprz wydał się nam nierównie większym, niż odyniec, któregośmy widzieli niedawno. Trymalchion zaczął mu się przyglądać coraz uważniej, wreszcie zawołał: „Cóż to? ten wieprz niewypatroszony? Nie, doprawdy, nie wypatroszony! Kucharzu! wołać mi tu natychmiast kucharza!“ - Kucharz stanął smutny przed stołem i wyznał nieśmiele, że w istocie |
||
zapomniał wypatroszyć. „Jakto? co? zapomniałeś? Czyliż o tem można zapomnieć tak, jak o dodaniu kminu albo pieprzu? Obnażyć tego łotra!“ Obnażono biedaka natychmiast i dwaj siepacze stanęli obok niego. Tymczasem wszyscy zaczęli za nim prosić i przekładać: „Wszakże to się każdemu może przytrafić, zapominać rzecz ludzka. Przebacz mu, przebacz tym razem; gdyby się to miało powtórzyć, nikt się za nim wstawiać nie będzie“... „No, kiedy masz taka złą pamięć, to wyjmij trzewia tutaj, w naszej obecności“. Kucharz wziął na się odzież, schwycił za nóż i drżącą ręką w kilku miejscach rozpruł brzuch zwierzęciu. I ktoby się spodziewał? Naraz z otworów, które się |
zapomniał wypatroszyć. „Jakto? co? zapomniałeś? Czyliż o tem można zapomnieć tak, jak o dodaniu kminu albo pieprzu? Obnażyć tego łotra!“ Obnażono biedaka natychmiast i dwaj siepacze stanęli obok niego. Tymczasem wszyscy zaczęli za nim prosić i przekładać: „Wszakże to się każdemu może przytrafić, zapominać rzecz ludzka. Przebacz mu, przebacz tym razem; gdyby się to miało powtórzyć, nikt się za nim wstawiać nie będzie“... „No, kiedy masz taka złą pamięć, to wyjmij trzewia tutaj, w naszej obecności“. Kucharz wziął na się odzież, schwycił za nóż i drżącą ręką w kilku miejscach rozpruł brzuch zwierzęciu. I ktoby się spodziewał? Naraz z otworów, które się coraz powiększały pod wpływem wewnętrznego zawarcia, zaczęły się wydobywać różnego rodzaju kiełbasy |
||
| ⚫ | |||
trznego zawarcia, zaczçły się wydobywać różnego rodzaju kiełbasy |
|||
:::::''(W. M. Dębicki)''.<br/> |
|||
| ⚫ | |||
Całkowity przekład uczty Trymalchiona wraz ze streszczeniem innych fragmentów „Satyrykonu” ogłosił drukiem W. M. Dębicki p. t. „Biesiada u milionera rzymskiego za czasów Nerona“ (Warszawa, 1879).<br/> |
|||
' (Hr. III: 1)('bic/ri). |
|||
Całkowity przekład uczty Trymalchiona wraz ze streszczeniem innych fragmen- |
|||
tów „Satyrykonu” ogłosił drukiem W. M. Dębicki p. i. „Biesiada u milionera rzym- |
|||
skiego za czasów Nerona“ (Warszawa, 1879). |
|||
qą.. 4.› ..H- |
|||