Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/408: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

@@ Treść strony (podlegająca transkluzji): / Treść strony (podlegająca transkluzji): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{c|[[Na sprowadzenie prochów Napoleona (1909)|NA SPROWADZENIE PROCHÓW NAPOLEONA.]]}}
 {{tab}}W dniu 15. grudnia 1840 r. pogrzebano uroczyście zwłoki Napoleona w Paryżu; wiersz Słowackiego jest dowodem, że już w czerwcu tegoż roku wszystkie umysły były zajęte kwestyą sprowadzenia zwłok Napoleona.<br>
-{{tab}}Redakcya »Młodej Polski«, drukując wiersz, zaopatrzyła go następującym przypiskiem: »Szczęśliwym dla nas zdarzeniem, doszedł rąk naszych niniejszy wiersz p. Słowackiego. Pozwolił nam, abyśmy przypuścili naszą publiczność do rozkoszy, jakiej doznaliśmy sami, czytając te piękne strofy«.<br>
+{{tab}}Redakcya&#32;»Młodej Polski«, drukując wiersz, zaopatrzyła go następującym przypiskiem:&#32;»Szczęśliwym dla nas zdarzeniem, doszedł rąk naszych niniejszy wiersz p. Słowackiego. Pozwolił nam, abyśmy przypuścili naszą publiczność do rozkoszy, jakiej doznaliśmy sami, czytając te piękne strofy«.<br>
 <br>
 {{c|[[Pogrzeb kapitana Meyznera|POGRZEB KAPITANA MEYZNERA.]]}}
-{{tab}}Dnia 21. października 1841. r. zmarł w szpitalu paryskim Józef Meyzner, kapitan 9. pułku b. wojska polskiego, jeden z Belwederczyków. Pod wrażeniem tej śmierci napisał Słowacki wiersz, który krążąc w odpisach wśród emigracyi, powszechny budził zachwyt. Wspomniał o tem dziennik »Trzeci maj« (6. listopada 1841.), w wzmiance o śmierci Meyznera; ustęp ten brzmi: »Tymczasem zachęcamy, niech się rodacy starają o wiersz Juliusza Słowackiego p.&nbsp;t. »Pogrzeb Meyznera«, przypisany zacnemu, skoremu do posług i — gdzie idzie o wyrzucenie grosza bratnieg ohojnemu młodzianowi, którego piękny czyn ''Pogrzeb Meyznera'' uwieczni; wiersz palący i okropnej prawdy wart najpowszechniejszego czytania.<br>
+{{tab}}Dnia 21. października 1841. r. zmarł w szpitalu paryskim Józef Meyzner, kapitan 9. pułku b. wojska polskiego, jeden z Belwederczyków. Pod wrażeniem tej śmierci napisał Słowacki wiersz, który krążąc w odpisach wśród emigracyi, powszechny budził zachwyt. Wspomniał o tem dziennik&#32;»Trzeci maj«&#32;(6. listopada 1841.), w wzmiance o śmierci Meyznera; ustęp ten brzmi:&#32;»Tymczasem zachęcamy, niech się rodacy starają o wiersz Juliusza Słowackiego p.&nbsp;t.&#32;»Pogrzeb Meyznera«, przypisany zacnemu, skoremu do posług i — gdzie idzie o wyrzucenie grosza bratnieg ohojnemu młodzianowi, którego piękny czyn ''Pogrzeb Meyznera'' uwieczni; wiersz palący i okropnej prawdy wart najpowszechniejszego czytania.<br>
 <br>
 {{c|[[Tak mi Boże dopomóż (1909)|TAK MI BOŻE DOPOMÓŻ.]]}}