Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/411: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
 
m bot poprawia formatowanie
 
Treść strony (podlegająca transkluzji):Treść strony (podlegająca transkluzji):
Linia 6: Linia 6:
<br>
<br>
{{c|[[Do autora Skarg Jeremiego|DO AUTORA SKARG JEREMIEGO.]]}}
{{c|[[Do autora Skarg Jeremiego|DO AUTORA SKARG JEREMIEGO.]]}}
{{tab}}W końcu 1847. roku przyjechał do Paryża Kornel Ujejski i wkrótce zaprzyjaźnił się ze Słowackim. O stosunku tym ob. artykuł: »Ujejski o Słowackim« (Wyjątek z listu Ujejskiego do H. Biegeleisena — Tydzień«, dodatek do »Kuryera lwowskiego«, 1894).<br>
{{tab}}W końcu 1847. roku przyjechał do Paryża Kornel Ujejski i wkrótce zaprzyjaźnił się ze Słowackim. O stosunku tym ob. artykuł:&#32;»Ujejski o Słowackim«&#32;(Wyjątek z listu Ujejskiego do H. Biegeleisena — Tydzień«, dodatek do&#32;»Kuryera lwowskiego«, 1894).<br>
<br>
<br>
{{c|[[Poeta i natchnienie|POETA I NATCHNIENIE.]]}}
{{c|[[Poeta i natchnienie|POETA I NATCHNIENIE.]]}}
{{tab}}Poemacikowi temu poświęcił rozprawkę dr. W. Hahn (»Pamiętnik literacki«, Lwów 1904. T. III. str. 628-47). Dr. Hahn zwraca uwagę, że z Atęssą spotykamy się w »Samuelu Zborowskim«, i że jest ona równoznaczną z Helois, poeta zaś — to Eolion; w »Wykładzie nauki« znajduje się więc najlepsze objaśnienie tych postaci. Następnie dr. Hahn zauważa, że fragment nasz jest poniekąd uzupełnieniem losów Heliona i Helois w czasach pochrystusowych. Poeta — Helion — ma jeszcze jeden znamienny rys: przeczuwa on, że z głębi ducha coś ważniejszego wyrwać potrafi — ojczyznę jakąś, któraby razem dla ludzkości mogła być węgielnym kamieniem nowo budujących się domów; cel ten patryotyczny chce zgodzić
{{tab}}Poemacikowi temu poświęcił rozprawkę dr. W. Hahn (»Pamiętnik literacki«, Lwów 1904. T. III. str. 628-47). Dr. Hahn zwraca uwagę, że z Atęssą spotykamy się w&#32;»Samuelu Zborowskim«, i że jest ona równoznaczną z Helois, poeta zaś — to Eolion; w&#32;»Wykładzie nauki«&#32;znajduje się więc najlepsze objaśnienie tych postaci. Następnie dr. Hahn zauważa, że fragment nasz jest poniekąd uzupełnieniem losów Heliona i Helois w czasach pochrystusowych. Poeta — Helion — ma jeszcze jeden znamienny rys: przeczuwa on, że z głębi ducha coś ważniejszego wyrwać potrafi — ojczyznę jakąś, któraby razem dla ludzkości mogła być węgielnym kamieniem nowo budujących się domów; cel ten patryotyczny chce zgodzić