Strona:Leo Lipski - Niespokojni.djvu/100: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Cafemoloko (dyskusja | edycje) |
Cafemoloko (dyskusja | edycje) drobne redakcyjne |
||
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{tab}}— To było nieuniknione. Temu człowiekowi została tylko Biblia.<br> |
{{tab}}— To było nieuniknione. Temu człowiekowi została tylko Biblia.<br> |
||
{{tab}}Céline. „Najsilniejszy środek wybuchowy w literaturze. Gdyby się chciało trochę przesadzać, można by powiedzieć, że jego zdania mogą zabijać”.<br> |
{{tab}}Céline. „Najsilniejszy środek wybuchowy w literaturze. Gdyby się chciało trochę przesadzać, można by powiedzieć, że jego zdania mogą zabijać”.<br> |
||
{{tab}}Potem szli: [[Autor:Marcel Proust|Proust]], Joyce, Kafka, [[Autor:Stanisław Ignacy Witkiewicz|S. I. Witkiewicz]]. „Książki dobre” to były książki Huxleya, du Garda, Malraux itd. Z literatury rosyjskiej uznawał tylko Dostojewskiego i Babla. Miał słabość do pewnych młodzieńczych książek Čapka „Krakatit” i „Boża męka”, Rilkego „Opowieści o Panu Bogu”, Hessego „Wilk stepowy„. Kilku ulubionych autorów, należących do historii: Villon, Brantôme, Aretino, Laclos, Musset, Flaubert (tylko „Bouvard i Pécuchet”), France.<br> |
{{tab}}Potem szli: [[Autor:Marcel Proust|Proust]], Joyce, Kafka, [[Autor:Stanisław Ignacy Witkiewicz|S. I. Witkiewicz]]. „Książki dobre” to były książki Huxleya, du Garda, Malraux itd. Z literatury rosyjskiej uznawał tylko [[Autor:Fiodor Dostojewski|Dostojewskiego]] i Babla. Miał słabość do pewnych młodzieńczych książek Čapka „Krakatit” i „Boża męka”, [[Autor:Rainer Maria Rilke|Rilkego]] „Opowieści o Panu Bogu”, Hessego „Wilk stepowy„. Kilku ulubionych autorów, należących do historii: Villon, Brantôme, Aretino, Laclos, Musset, Flaubert (tylko „Bouvard i Pécuchet”), France.<br> |
||
{{tab}}Potem listy, listy, listy. Marianna d’Alcoforado, „Cartas de Santa Teresa de Jesús”, listy Verlaine’a, listy Balzaka. Poza tym plotki: Saint-Simona, Eckermanna, Franka Harrisa. Książki ekscentryczne: książki o śmierci, zawierające wspomnienia i relacje tych, co spadli z czwartego piętra i pozostali przy życiu, górników zasypanych w kopalni, ludzi pochowanych żywcem; książka Paula Lukasa o snach; o wszystkich proroczych snach, od snu pewnego faraona pod Sfinksem; książka, w której były maski pośmiertne; książka o tatuażach berlińskich prostytutek; książka, w której były twarze sfilmowane przed zgonem.<br> |
{{tab}}Potem listy, listy, listy. Marianna d’Alcoforado, „Cartas de Santa Teresa de Jesús”, listy Verlaine’a, listy Balzaka. Poza tym plotki: Saint-Simona, Eckermanna, Franka Harrisa. Książki ekscentryczne: książki o śmierci, zawierające wspomnienia i relacje tych, co spadli z czwartego piętra i pozostali przy życiu, górników zasypanych w kopalni, ludzi pochowanych żywcem; książka Paula Lukasa o snach; o wszystkich proroczych snach, od snu pewnego faraona pod Sfinksem; książka, w której były maski pośmiertne; książka o tatuażach berlińskich prostytutek; książka, w której były twarze sfilmowane przed zgonem.<br> |
||
{{tab}}Psychologia: Büchlera „Der menschliche Lebenslauf als psychologisches Problem” i Russella „Podbój szczęścia”. Były to dwie jedyne — jak uważał — książki, które były podstawą tego, co miał napisać w przyszłości; coś pośredniego między poradnikiem życiowym a psychologią życia. Poza tym charakterologia, psychologia kobiet.<br> |
{{tab}}Psychologia: Büchlera „Der menschliche Lebenslauf als psychologisches Problem” i Russella „Podbój szczęścia”. Były to dwie jedyne — jak uważał — książki, które były podstawą tego, co miał napisać w przyszłości; coś pośredniego między poradnikiem życiowym a psychologią życia. Poza tym charakterologia, psychologia kobiet.<br> |
||