Śnieg (Zawistowska, 1909): Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Cafemoloko (dyskusja | edycje) — |
(Brak różnic)
|
Wersja z 14:29, 5 lip 2020
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Śnieg (Zawistowska, 1909) |
Pochodzenie | Poezye cykl Epitaphium |
Data wyd. | 1909 |
Druk | W. L. Anczyc i Sp. |
Miejsce wyd. | Lwów |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Śnieg
Loty kwiatów rozwitych na mistycznej łące,
Oderwanych od łodyg, ściętych kwiatów pęki.
Uskrzydlonych gwiazd taniec leciuchny i mięki,
Lotne gwiazdy, srebrzyste motyle goniące.
Lecą... gwiazdy... motyle... i kwiaty iskrzące...
Lecą... spadły — siew biały z pod anielskiej ręki.
Jak dziewiczej orkiestry przytłumione dźwięki
Grają bielą barw, tonów pyły wirujące.
Tak grają, że się duszę chce rozewrzeć całą,
I tą bielą się osnuć — w tę kaskadę białą
Nurzać duszę, i srebrzyć ją mleczną ponową,
By dziewiczą się stała krysztalną alkową.
A wówczas na jej szybie błękitnej wykwitną
Kwiaty marzeń młodzieńcze z koroną błękitną.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.