Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom I.djvu/299

SCENA CZWARTA.
MASKARYL, WALERY.

 MASKARYL:

Dla Boga! To szaleństwo! Nie kuśże pan licha,

Widzi pan przecie, ile biedy na nas czyha,

Jak, z wszech stron...

 WALERY: Cóż wzrok wlepiasz w przerażeniu srogiem?

 MASKARYL:

Dziwnie mi zapachniało z tej strony batogiem.

Proszę, jeśli me słowo dla pana coś warte,

Porzućmy, dobry panie, to miejsce otwarte.

Chodźmy się zamknąć lepiej.

 WALERY: Zamknąć się hultaju!

Ten sposób godny tchórzów nie jest w mym zwyczaju;

Dalej, za mną, bez gadań; powtarzam ci krótko...

 MASKARYL:

Panie, mój dobry panie, żyć jest tak słodziutko!

Raz się tylko umiera i na czas tak długi!

 WALERY:

Zatłukę cię, gdy ozwiesz się z tem po raz drugi.

Ha, Askaniusz: zostawmy go; ujrzym w potrzebie,

Po czyjej stronie on się opowie sam z siebie.

Tymczasem, chodź do domu: musim doskonale

Uzbroić się obadwaj.

 MASKARYL: Nie spieszno mi wcale.

Do djabła te romanse, do djabła dziewczęta:

Taka wprzód posmakuje, a potem znów święta!

SCENA PIĄTA.
ASKANJUSZ, FROZYNA.

 ASKANJUSZ:

Więc to prawda, Frozyno? nie śnięż ja na jawie?

Powtórz jeszcze raz wszystko, co wiesz o tej sprawie.