Strona:Inżynier Kolejowy - 1924 01.pdf/13: Różnice pomiędzy wersjami

{{tab}}Jeszcze jaskrawiej wystąpi znaczenie nowych metod przy porównaniu kosztów utrzymania warsztatów na tej kolei i na drugiej, równoległej, ale która zachowała jeszcze starą organizację:<br>

{{tab}}Jednostka wzorcowa, jednakowa dla obu kolei, jest obliczona z przebiegów parowozów przy uwzględnieniu ich wagi. Z powyższego zestawienia widzimy, że ta kolej, która w swoich warsztatach nie wprowadziła organizacji naukowej, wydała na utrzymanie warsztatów taką sumę, że na jednostkę wypadło po dol. 9,81 zamiast 4,89, a więc z tego tylko tytułu strata, którą mogłaby zaoszczędzić, wynosi około 320.000 dolarów rocznie: „Do sumy dolarów 315.844, które wydała pierwsza kolej na utrzymanie warsztatów, jest już doliczona kwota około 10.000 dolarów stanowiąca wynagrodzenie specjalistów, którzy wprowadzili sposoby organizacji naukowej.<br>

{{tab}}Tak samo niestosownem jest szukać tańszego robotnika, albo majstra, niech będzie droższy, byleby tylko był wydajniejszym. Prawdziwa oszczędność osięga się tam, gdzie decyduje zdrowy sąd. Otóż znów przykład przytoczony przez Emersona: pewna odlewnia dostarczała dla warsztatów kolejowych tulei do cylindrów parowozów. Waga nieobrobionej tulei wynosiła 1.780 f., a po obrobieniu 375 f. Zdjęcie 1.405 f. wiórów wymagało 3-ch dni pracy; zbadanie tej kwestji wyjaśniło, że można łatwo zredukować wagę nieobrobionej tulei do 600 f.<br>