Stokrótki: Różnice pomiędzy wersjami

Miło po listku rwać niepełną stokroć<br>

I rozkochanych słów różaniec cedzić,<br>

Miło przy ludziach było raz powiedziéć,<br>

Że się kochamy, i mówić po stokroć.

Miło zabłądzić pod lipowe cienie<br>

Z kwiatkami w ręku — i patrząc ukradkiem,<br>

Wzajemnie mówić obrywanym kwiatkiem:<br>

Kochasz!... i pani kochasz mnie szalenie...

Gdy nas różowa poróżniała sprzeczka,<br>

A zgody ciągłe zabraniały świadki,<br>

Pamiętasz, luba, jak te białe kwiatki,<br>

Jeden mówił: n i e — a drugi: t r o s z e c z k a.

Dzisiaj samotny — dzisiaj bez nadziei<br>

Błądząc po skałach... wszystkie moje smutki<br>

Zbiegły się razem do białej stokrótki,<br>

Co była siostrą stokrótek w alei.

Rwałem ją... listki leciały w błękicie<br>

Aż na jezioro, ze skały, gdziem siedział,<br>

I wiesz, co listek ostatni powiedział?<br>

Luba, że jeszcze kochasz mnie nad życie.