Wikiźródła

Strona:Koran (Buczacki) T. 2.djvu/586: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
→‎Przepisana: może być
Treść strony (podlegająca transkluzji):Treść strony (podlegająca transkluzji):
Linia 7: Linia 7:
{{tab}}2. Strzegąc się złośliwości nie dobrych stworzeń<ref>Tu rozumieć wypada wszystkie nieszczęścia wynikające z praw natury, jako to: trzęsienie ziemi, potop, morowe powietrze, nieurodzaje, i t. d.</ref>.<br>
{{tab}}2. Strzegąc się złośliwości nie dobrych stworzeń<ref>Tu rozumieć wypada wszystkie nieszczęścia wynikające z praw natury, jako to: trzęsienie ziemi, potop, morowe powietrze, nieurodzaje, i t. d.</ref>.<br>
{{tab}}3. Nocnych przypadków i nieszczęść które spotykają rodzaj ludzki.<br>
{{tab}}3. Nocnych przypadków i nieszczęść które spotykają rodzaj ludzki.<br>
{{tab}}4. Oraz czarów babskich, wiązań węzłów<ref>Starożytny zwyczaj czarnoksięztwa czyli czarów, używany przez żydów i arabów. Osoba mieniąca się być czarownicą, zawiązuje na sznurku pewną liczbę węzłów, odmawia tajemne słowa, dmucha na nie i zakopuje potem pod progiem mieszkania Łéj osoby, do któréj ma złość tajemną: Żyd ''Lobeid'', za pomocą córki swojéj, zawiązawszy jedenaście węzłów na sznurku, wyrzucił go do studni należącéj do Proroka Mahometa. Uwiadomiony o tém Prorok przez Archanioła Gabrjela, posłał Alego, by wydobył sznur, a gdy czytał jedenaście ustępów Koranu, węzły z kolei rozwiązywały się same bez pomocy rąk ludzkich, tym sposobem Prorok uniknął złego, które spadło na głowę czarnoksiężnika ''Lobeida'' i jego córki.</ref>.<br>
{{tab}}4. Oraz czarów babskich, wiązań węzłów<ref>Starożytny zwyczaj czarnoksięztwa czyli czarów, używany przez żydów i arabów. Osoba mieniąca się być czarownicą, zawiązuje na sznurku pewną liczbę węzłów, odmawia tajemne słowa, dmucha na nie i zakopuje potem pod progiem mieszkania téj osoby, do któréj ma złość tajemną: Żyd ''Lobeid'', za pomocą córki swojéj, zawiązawszy jedenaście węzłów na sznurku, wyrzucił go do studni należącéj do Proroka Mahometa. Uwiadomiony o tém Prorok przez Archanioła Gabrjela, posłał Alego, by wydobył sznur, a gdy czytał jedenaście ustępów Koranu, węzły z kolei rozwiązywały się same bez pomocy rąk ludzkich, tym sposobem Prorok uniknął złego, które spadło na głowę czarnoksiężnika ''Lobeida'' i jego córki.</ref>.<br>
{{tab}}5. Złośliwości zazdrośnych i ich czynów<ref>Dosłownie od zazdrośnego wzroku, albo od zazdrośnych oczu. U wszystkich narodów wschodnich, nawet u żydów {{lang|he|עין&nbsp;הרע}} złe oczy, uważają się za szkodliwe.</ref>.<br>
{{tab}}5. Złośliwości zazdrośnych i ich czynów<ref>Dosłownie od zazdrośnego wzroku, albo od zazdrośnych oczu. U wszystkich narodów wschodnich, nawet u żydów {{lang|he|עין&nbsp;הרע}} złe oczy, uważają się za szkodliwe.</ref>.<br>
Źródło: „https://pl.wikisource.org/wiki/Strona:Koran_(Buczacki)_T._2.djvu/586”