Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/140

szyó̗cza sodmego, a dzeszó̗ti dzen myeszyó̗cza syodmego, smilowanye czaszu po wszeey zemy waszey. Y swyó̗czisz lyato pyecz dzeszyó̗te, nazowyesz odpusczenye wszem bidliczelom zemye waszey. Bo iest to lyato miloscywey*. Wroczi syó̗ czlowyek ku ymyenyu swemu, a kaszdi wroczi syó̗ k czeladzy pirwszey. bocz iest milosczywey^[1]. A pyeczdzesyó̗tego lata nye bó̗dzecze szaacz, any zyó̗ó̗cz samego od szebye rostó̗czego na polu. A pirwych urood vinnich nye bó̗dzecze szbiracz prze oswyó̗czeney* milosciwego lata, a natichmyast wzó̗te snyecze. Lata milosciwego wszelki wroci syó̗ ku ymyenyu wszemu. Gdisz przedas czsokole myesczanynowy swemu, albo copysz* u nyego: nye smó̗cz brata swego, ale podle policzenya lyata milosciwego copysz u nyego, a podle ukazanya$||$ uzitkow przeda tobye. Czim wyó̗czey lyat ostalo bi po milosciwem lyatu, tim wyó̗czey roscz bó̗dze y naem (najem). A czim mnye czasu policzil bi, tim mnye cupey (kupiej) staney (stanie), bocz czasz uzitkow przeda tobye. Nye sznó̗dzaycze, geszto só̗ s pokolenya waszego, ale boy syó̗ kalszdi z wasz boga swego, bo iaczem pan bog wasz. Czincze kazanya ma, a só̗dow mich ostrzegaycze, a cincze ge, abiscze bidlicz mogli w zemi przes wszego strachu, a rodzila rola wam uzitki swe, geszto gescz bó̗dzecze esz do szitosczi, nyzadnego syó̗ nye boyó̗ó̗cz any straszcye (?). A pakli biscze rzekli: czso bó̗dzem gescz lata sodmego, nyeszeli bichom^[2] any sbyerali uzitkow nasich: dam pozegnanye me wam lyata szosztego, ucinyó̗cz uzitky trzy lata. I bó̗dzecze szacz lata osmego, a bó̗dzecze gescz uzitki stare esz do dzewyó̗tego lata. asz syó̗ y narodzi novego, bó̗dzecze gescz wyotche. Zemyó̗* nye bó̗dze przedana esz na wyeki. bo moya iest, a wy przichodnye y oracze moyscze (moiście). Przetoze wszelka wloscz gymyenya waszego pod smowyó̗ (?) vicupyenya przedawana bó̗dze. Pakli bi twoy brat zubozaw, przedal szedzenye swe, a chczal bi bliszny gego: moze vicupycz, geszto przedal bil. A iestli bi nye myal blisznego, a sam viplató̗ mogl vinalescz: policzony bó̗dó̗ uzitki iego od tego czasu, iak iest przedal, a czso ostatek iest, wrocz cupczovi. a tak weszmye szedzenye swe. Paklibi nye nalaszla ró̗ka iego, abi wroczil viplató̗: bó̗dze myecz cupyecz, ienze iest cupil, esz do milosczywego lata. bo w nyem wszitko przedanye wrocy syó̗ ku panu i ku dzedziczu pirwszemu. Ktos przedal dom swoy w murzech myestskich, bó̗dze myecz odpusczenye viplati^[3], doyó̗ó̗d syó̗ iedno lata* nye napelny. Paklibi nye viplaczil, a rok bi przebyegl: cupyecz dzerzecz ma ge y bó̗dó̗czi iego esz na wyeki, a viplaczicz syó̗ nye bó̗dze mocz, tako y milosciwim latem. Iestlibi bil dom we wszi, ktorysz* muru nye ma: dzedzinnim prawem przeda syó̗. nye billibi naprzód wipla-

1. Jubilaeus (Wulg.).
2. Wypuścił: ani siali,
3. licentiam redimendi.