Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T2.djvu/22: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Przepisana: — |
|||
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Nagłówek (noinclude): | Nagłówek (noinclude): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<br><br><br> |
|||
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{c|ROZDZIAŁ III.|w=120%|po=12px}} |
{{c|ROZDZIAŁ III.|w=120%|po=12px}} |
||
{{c|WIELKOŚĆ BISKUPA W VANNES.|w=120%|po=12px}} |
{{c|WIELKOŚĆ BISKUPA W VANNES.|w=120%|po=12px}} |
||
{{tab}}Porthos i |
{{tab}}Porthos i d‘Artagnan weszli do biskupstwa oddzielnemi drzwiami, znanemi tylko przyjaciołom.<br> |
||
{{tab}}Zbyteczne mówić, że Porthos służył za przewodnika |
{{tab}}Zbyteczne mówić, że Porthos służył za przewodnika d‘Artagnanowi. Zacny baron wszędzie był jakby u siebie. Przecież, czy uznając świętość osoby Aramisa i jego charakteru, czy też z przyzwyczajenia szanując to, co okazywało moralna wyższość, Porthos był u Jego wysokości jakoś nieśmiały, co d‘Artagnan zauważył po jego obejściu z lokajami i domownikami.<br> |
||
{{tab}}Nieśmiałość ta jednak nie przeszkadzała pytaniom.<br> |
{{tab}}Nieśmiałość ta jednak nie przeszkadzała pytaniom.<br> |
||
{{tab}}Porthos pytał o wiele rzeczy.<br> |
{{tab}}Porthos pytał o wiele rzeczy.<br> |
||
{{tab}}Dowiedziano się więc, że Jego biskupia mość wrócił i że {{Korekta|niebowem|niebawem}} ukaże się, ale w mniej poważnym stroju, niż go owieczki widywać przywykły.<br> |
{{tab}}Dowiedziano się więc, że Jego biskupia mość wrócił i że {{Korekta|niebowem|niebawem}} ukaże się, ale w mniej poważnym stroju, niż go owieczki widywać przywykły.<br> |
||
{{tab}}W rzeczy samej, po upływie kwadransa, w którym oczy dwóch przyjaciół w rozmaitym zwracały się kierunku, otwarły się drzwi sali, i biskup wszedł, przybrany w suknię prałata.<br> |
{{tab}}W rzeczy samej, po upływie kwadransa, w którym oczy dwóch przyjaciół w rozmaitym zwracały się kierunku, otwarły się drzwi sali, i biskup wszedł, przybrany w suknię prałata.<br> |
||
{{tab}}Aramis nosił głowę |
{{tab}}Aramis nosił głowę wzniesioną, jak człowiek, przywykły do rozkazywania; miał na sobie suknię fjoletową, a rękę opierał na biodrze.<br> |
||
{{tab}}Prócz tego zachował mały wąsik i mała bródkę z czasów Ludwika XIII-go.<br> |
{{tab}}Prócz tego zachował mały wąsik i mała bródkę z czasów Ludwika XIII-go.<br> |
||
{{tab}}Za jego wejściem, rozszedł się delikatny zapach, właściwy wytwornym mężczyznom i damom wielkiego świata, który zdaje się od nich rozchodzić.<br> |
{{tab}}Za jego wejściem, rozszedł się delikatny zapach, właściwy wytwornym mężczyznom i damom wielkiego świata, który zdaje się od nich rozchodzić.<br> |
||