Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. VII.djvu/142

 RENA (oschle). Nie po to się schodzimy.
 FILA. Nie lubię chaoud-froid. To chorobliwe połączenie.
 RENA. W pewnych razach konieczne.
 HALSKI. Ale szkodliwe.
 RENA. Jestem mimo to zupełnie en forme.
 HALSKI. Na razie.
 RENA. Zaręczam, że zawsze. Asceza jest nietylko piękną i konieczną ale i zdrową.
 FILA. Asceza wyszła z mody.
 RENA. Nie to rozpusta wyszła z mody Oto moi goście.

SCENA TRZECIA.

(Wchodzą. Poseł do parlamentu, Człowiek bogaty i muzykalny Kaswin, Redaktor, Kobieta wyższa, Panna uświadomiona, Mężatka bez przesądów. Wbiegają w ten sposób, że panna uświadomiona, wpada śmiejąc się za nią reszta — mężczyźni ją gonią obiega scenę zanosząc się ze śmiechu. Człowiek bogaty patrzy na to pobłażliwie. Redaktor wołając).

ஐ ஐ

 REDAKTOR i MĘŻATKA (za kanapą) Vous-avez tacher?
 PANNA UŚWIADOMIONA. Jamais de la vie.
 REDAKTOR. Dostał mi się pocałunek.
 RENA. O cóż więc ci chodzi?

(Tymczasem goście biorą kawę — piją — zapalają papierosy. Kaswin elegancko usługuje rządząc Michałem. Człowiek bogaty usiadł przy fortepjanie i gra cicho).