Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/158: Różnice pomiędzy wersjami

 
(Brak różnic)

Aktualna wersja na dzień 16:32, 22 paź 2021

Ta strona została przepisana.




DROGA OD KEZMARKU.


Nieskończoność we mnie trwa —
lśnią szmaragdy czarnych borów —
lśnią szmaragdy czarnych borów.
Na kaskadzie nimfa łka
w grotach ciemnych wśród jaworów.
W Koperszadach złota mgła —
zapóźniony gość wieczorów —
noc na koniu czarnym gna
i zamyka raj przestworów.
Zapóźniony gość wieczorów —
Noc na koniu czarnym gna.



NA HALI MIĘTUSIEJ.


Mgły się suwają nad czarnym borem —
krople padają z drzew —
słyszą daleki słowiczy śpiew
w sercu mym chorem.

Na niebie groźne mroczne chmury —
w mgłach mój nieznany szczyt —
ptak me mnie śpiewa złotopióry:
już świt! już świt!