Strona:PL Gloger-Encyklopedja staropolska ilustrowana T.3 340.jpg: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
dr
m dr
 
Treść strony (podlegająca transkluzji):Treść strony (podlegająca transkluzji):
Linia 7: Linia 7:
<section begin="Peculatus" />'''Peculatus.''' Tak nazywali Polacy po łacinie kradzież skarbu publicznego, uważaną za ciężką zbrodnię. Za doby Piastów ukaranie jej zostawione było woli panującego. Później zostawione było trybunałom, które odpowiednio do wielkości przestępstwa karę miarkowały, stosując nieraz i karę śmierci.<section end="Peculatus" />
<section begin="Peculatus" />'''Peculatus.''' Tak nazywali Polacy po łacinie kradzież skarbu publicznego, uważaną za ciężką zbrodnię. Za doby Piastów ukaranie jej zostawione było woli panującego. Później zostawione było trybunałom, które odpowiednio do wielkości przestępstwa karę miarkowały, stosując nieraz i karę śmierci.<section end="Peculatus" />


<section begin="Pektorał" />'''Pektorał''' — napiersień, napierśnik. Stąd {{roz|pektoralik}} — zegarek do noszenia na piersiach. Solski w XVII&nbsp;w. pisze: „Małe pektoraliki w godzin 24 dwa razy nakręcać trzeba“. Krupiński w XVIII&nbsp;w. mówi: „Pektoralne ziółka, piersiom {{Korekta|pożyteczne|pożyteczne“}}. Wszystko z łac. ''pectus'', pierś, ''pectoralis'', piersiowy. Kitowicz w pamiętnikach swoich powiada, że z początku nosili Polacy pektoraliki w kieszonkach małych u żupanów na prawym boku, potem przenieśli za kontusze na przód piersi. Łańcuszki wiszące u takich zegarków za Stanisława Augusta były stalowe angielskie lub złote francuskie, na których w kółku zawieszony był kluczyk, pieczątka i różne fraszki ze złota lub kamieni, np. zwierzątka, pamiątki, narzędzia masońskie. ({{pp|Niem|cy}}<section end="Pektorał" />
<section begin="Pektorał" />'''Pektorał''' — napiersień, napierśnik. Stąd {{roz|pektoralik}} — zegarek do noszenia na piersiach. Solski w XVII&nbsp;w. pisze: „Małe pektoraliki w godzin 24 dwa razy nakręcać trzeba“. Krupiński w XVIII&nbsp;w. mówi: „Pektoralne ziółka, piersiom {{Korekta|pożyteczne|pożyteczne“}}. Wszystko z łac. ''pectus'', pierś, ''pectoralis'', piersiowy. Kitowicz w pamiętnikach swoich powiada, że z początku nosili Polacy pektoraliki w kieszonkach małych u żupanów na prawym boku, potem przenieśli za kontusze na przód piersi. Łańcuszki wiszące u takich zegarków za Stanisława Augusta były stalowe angielskie lub złote francuskie, na których w kółku zawieszony był kluczyk, pieczątka i różne fraszki ze złota lub kamieni, np. zwierzątka, pamiątki, narzędzia masońskie. {{pp|(Niem|cy}}<section end="Pektorał" />