Wikiźródła

Biblia Gdańska/Proroctwo Zacharyaszowe 11: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
linki poprawione
m proof
Linia 1:
{{BG Księga Zachariasza}}
 
 
==Za 11==
<pages index="Biblia Gdańska (1840)" from="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/976" fromsection="Zach11" to="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/977" tosection="Zach11" />
1 Otwórz, Libanie! wrota swe, niech pożre ogień cedry twoje.<br>
 
2 Rozkwil się jodło! bo upadł cedr, bo wielmożni spustoszeni są; kwilcie dęby Basańskie, bo wycięty jest las ogrodzony.<br>
 
3 Głos narzekania pasterzy słyszany jest, iż zburzona jest wielmożność ich; głos ryku lwiąt, iż zburzona jest pycha Jordanu.<br>
4 Tak mówi Pan, Bóg mój: Paś owce na rzeź zgotowane;<br>
5 Które dzierżawcy ich zabijają, a nie bywają obwinieni, i owszem, sprzedawający je mówią: Błogosławiony Pan, żeśmy się zbogacili, a którzy je pasą, nie mają litości nad niemi.<br>
6 Przetoż nie sfolguję więcej obywatelom tej ziemi, mówi Pan; bo oto Ja podam tych ludzi każdego w rękę bliźniego jego, i w rękę króla ich, i potrą ziemię, a nie wyrwie jej z rąk ich.<br>
7 Bom pasł owce zgotowane na rzeź, was, mówię, o nędzne owce! i wziąwszy sobie dwie laski, jednęm nazwał Uciechą, a drugąm nazwał Związujących, a pasłem one owce.<br>
8 I zgładziłem trzech pasterzy w jednym miesiącu; ale utęskniła sobie dusza moja z nimi, przeto, że dusza ich brzydziła się mną.<br>
9 Rzekłem tedy: Nie będęć was pasł; co zdycha, niech zdechnie, a co ma być wygładzone, niech będzie wygładzone, a które pozostaną, niech pożera mięso jedna drugiej.<br>
10 Przetoż wziąwszy laskę moję Uciechy, porąbałem ją, wzruszywszy przymierze moje, którem postanowił z tym wszystkim ludem.<br>
11 A dnia onego, gdy wzruszone było, pewnie poznali nędzni z trzody, którzy się na mię oglądali, że to słowo Pańskie.<br>
12 Bom rzekł do nich: Jeźli to jest dobre w oczach waszych, dajcie zapłatę moję, a jeźli nie, zaniechajcież; tedy odważyli zapłatę moję trzydzieści srebrników.<br>
13 Zatem rzekł Pan do mnie: Porzuć je przed garncarza; zacnaż to zapłata, którąm jest od nich tak drogo oszacowany! Wziąłem tedy trzydzieści srebrników, a porzuciłem je w domu Pańskim przed garncarza.<br>
14 Potem porąbałem laskę moję drugą Związujących, wzruszywszy braterstwo między Judą i między Izraelem.<br>
15 I rzekł Pan do mnie: Weźmij sobie jeszcze oręż pasterza głupiego.<br>
16 Bo oto Ja wzbudzę pasterza w tej ziemi, który nie będzie obłąkanych nawiedzał, ani będzie jagniątek szukał, złamanego też leczyć, i tego, co ustanie, nosić nie będzie; ale mięso tłustych jeść będzie, a kopyta ich postrąca.<br>
17 Biada pasterzowi niepożytecznemu, który opuszcza trzodę! miecz nad ramieniem jego i nad prawem okiem jego; ramię jego cale uschnie, a prawe oko jego cale zaćmione będzie.
{{DG}}
 
{{Przypisy}}
{{nawigacja|bieżący=Za 11|wstecz=[[Biblia Gdańska/Księga Zachariasza 10|Za 10]]|dalej=[[Biblia Gdańska/Księga Zachariasza 12|Za 12]]}}▼
 
▲{{nawigacja|bieżący=Za 11|wstecz=[[Biblia Gdańska/KsięgaProroctwo ZachariaszaZacharyaszowe 10|Za 10]]|dalej=[[Biblia Gdańska/KsięgaProroctwo ZachariaszaZacharyaszowe 12|Za 12]]}}
 
[[Kategoria:Biblia Gdańska: Księga Zachariasza|Za 11]]
Źródło: „https://pl.wikisource.org/wiki/Biblia_Gdańska/Proroctwo_Zacharyaszowe_11”