Strona:Janusz Korczak - Koszałki Opałki.djvu/57: Różnice pomiędzy wersjami

{{pk|histo|rycznej}}, społecznej, filozoficznej, metafizycznej, materjalistycznej, etnograficznej.<br />

{{tab}}On słuchał uważnie, oczami zwisał na moich ustach, a gdy blady i wyczerpany zamilkłem — on uśmiechnął się jakoś bezbarwnie i rzekł:<br />

{{tab}}— Mój panie! Wiara — to jest wiara... i basta.<br />

{{tab}}Raz wzburzył mnie fakt bezprzykładnej podłości ludzkiej.<br />

{{tab}}— Ludzie — wołałem — to szakale. Człowiek to twór najnikczemniejszy. Każde zwierzę ma coś dobrego wrodzonego, jemu tylko właściwego. A człowiek umie rozumować; człowiek wyrozumuje każdą podłość, każdą nikczemność...<br />

{{tab}}On położył mi rękę na ramieniu i powiedział dziwnie poważnym głosem, uroczystym:<br />

{{tab}}— Człowiek jest tylko człowiekiem.<br />

{{tab}}Innym razem gromiłem stosunek rodziców do dzieci.<br />

{{tab}}— Co ojciec, lub matka daje dziecku, prócz truskawek, czystych chustek do nosa, korepetytora i żółtych bucików? Czy starają się ostalować swe dzieci hartowną zbroją — na ciężki bój życia? Czy wmyślają się w jaźń duchową dziecka — człowieka? Czy w dniu zaręczyn i kupowania wyprawy myśleli o niem, jakie cechy ciała i duszy mu przekażą? Nie. Dziecko — to {{pp|lal|ka}}