Witaj nieba i nad nieba jasna ozdobo!
A po Bogu w nieba progu pierwsza osobo;
Maryja Różańcowa,
Nieba, ziemi Królowa,
Monarchini i Mistrzyni
Sług twoich, witaj!
Witaj, życie co sowicie grzesznikom dajesz,
Ty zasłoną, ty obroną od gniewu stajesz:
Tyś nadzieja jedyna,
Z ciebie wszelka przyczyna,
Że przez ciebie będzie w niebie
Sługa twój każdy.
Witaj wdzięczna, nadmiesięczna Imperatorko,
Ojca cnego, przedwiecznego, kochana córko:
Matko syna Bożego,
Witaj Ducha świętego
Ulubiona, ustrojona,
Oblubienico!
Ciebie mamy, ciebie znamy Panią, Królową,
Kiedy chcemy, mieć możemy pociechę nową;
Z ciebie wszelkie wesele
Mamy, wołając śmiele,
Jako dzieci z tych tu śmieci,
Na Matkę swoją.
Więc koronę za obronę dać ci należy,
Wykrzykiwać, wyśpiewywać z Dawida wieży:
Wieńczyć głowę różami,
Chwalić sercem, ustami,
